چرا در اسلام سگ نجس است

احادیث و روایات زیادی وجود دارد که علت نجس بودن سگ را توضیح می دهد. علاوه بر این، انتقال بیماری های مختلف از سگ به انسان با تحقیقات علمی ثابت شده است.

ستاره سرویس مذهبی – آیا سگ در خانه دارید؟ روایات زیادی در مورد دست نزدن به بدن این حیوان در مورد بی گناهان وجود دارد. همچنین امروزه در تحقیقات مختلف علمی ثابت شده است که بیماری های مختلفی از سگ به انسان منتقل می شود. در این مقاله به دلایل نجس بودن سگ ها از نظر شرعی و غیربهداشتی بودن سگ ها از نظر علمی می پردازیم.

پیشنهاد ستاره

چرا سگ نجس است؟

قبل از صحبت در مورد دلایل نجاست سگ، بهتر است با معنای لغوی نجاست آشنا شوید. به طور کلی از نجس برای هر چیز نجس و کثیفی استفاده می شود. در اسلام چیزهایی که نجس معرفی شده است به وضوح مشخص شده است و مسلمانان باید از آنها اجتناب کنند. یکی از آن چیزهای نجس در اسلام سگ است. امروزه دانشمندان استعداد این حیوان را در انتقال انواع بیماری ها به انسان ثابت کرده اند.

آیا آیه ای در مورد نجاست سگ در قرآن آمده است؟

مسأله نجاست سگ از سؤالات جزئی فقهی است. از آنجایی که قرآن کریم کلیات بیشتری را در مسائل فقهی ذکر کرده است، بنابراین در آیه خاصی از قرآن به نجاست و طهارت سگ اشاره مستقیمی نشده است.

پرسش از نجاست سگ در زبان حدیث و حدیث

احادیث و روایات زیادی در مورد نجس بودن سگ ها وجود دارد. برخی از احادیث در این زمینه عبارتند از:

امام سادیست

در حدیثی از امام صادق (علیه السلام) آمده است:

همانا خداوند هیچ موجودی را نجس تر از سگ نیافرید.

همچنین هنگامی که از او درباره بقایای حیواناتی مانند گوسفند، گاو و شتر پرسیدند، حضرت در پاسخ فرمودند:

هیچ یک از آنها اشکالی ندارد، تا اینکه از سگ سؤال می کنند و می گویند: سگ کثیف و نجس است.

در روایتی دیگر امام صادق علیه السلام می فرماید:

هر بار که سگ از ظرف آب می‌نوشد آن را دور بیندازید و ظرف را بشویید.

همچنین می گویند:

اگر رطوبت سگ به لباس شما نفوذ کرد، آنها را تمیز کنید.

امام علی

امام علی (علیه السلام) نیز در این باره می فرماید:

از نزدیک شدن به سگ ها خودداری کنید و در صورت دست زدن به سگ خیس دست ها و لباس های خود را بشویید.

همچنین آیات و داستان های بی شمار دیگری نیز به طور مستقیم و غیرمستقیم در مورد نحوه برخورد صحیح با این حیوان و عدم تماس با آن بیان شده است.

نجاست سگ از نظر علمی

سگ اگرچه حیوانی با ایمان و بسیار مفید است اما از نظر بهداشتی و دارویی آلودگی های زیادی در قسمت های مختلف بدن این حیوان وجود دارد. یکی از دلایل علمی اجتناب از این حیوان این است که سگ از نظر بیولوژیکی بسیار ضعیف است و بنابراین مستعد ابتلا به عفونت ها و انگل ها است. همچنین مدفوع این حیوان حاوی تخم هایی است که به راحتی به سایر قسمت های بدن سگ منتقل می شود. اگر فردی به بدن این حیوان دست بزند و دست های خود را نشوید، این تخم ها وارد بدن او شده و او را دچار بیماری های مختلفی می کند. همچنین بر اساس بررسی های انجام شده مشخص شد که این حیوان منبع انتقال بیماری هایی مانند ایدز و هپاتیت است.

کدام قسمت های بدن سگ نجس است؟

با توجه به احادیث و روایات و همچنین تحقیقات پزشکی می توان نتیجه گرفت که تمام اعضای بدن سگ اعم از مو، گوشت، خون، بزاق، مدفوع و… نجس و عامل انتقال بیماری است. در صورت تماس با هر یک از این قسمت ها، باید دست های خود را به خوبی بشویید تا از تمیز بودن آن ها مطمئن شوید.

آیا مشکل نجاست در انواع سگ ها متفاوت است؟

گاهی برخی به اشتباه تصور می کنند که فقط سگ های ولگرد و خیابانی نجس هستند و سگ هایی که در خانه نگهداری می شوند تمیز هستند و مشکل خاصی ندارند. اما باید توجه داشت که در بحث نجاست بین سگ تفاوتی وجود ندارد. بنابراین حکم نجاست در تماس با انواع سگ اعم از اهلی یا شکاری رایج است.

سگ حیوانی است که اگرچه نجس است اما در زندگی افراد خاصی مزایای زیادی دارد. این نوع سگ ها شامل سگ های نگهبان، سگ های شکاری، سگ های پلیس و سگ های نجات هستند. به طور کلی باید توجه داشت که در صورت عدم استفاده منطقی و صحیح از این حیوان، نگهداری از آن در منزل هرگز توصیه نمی شود، زیرا مشکلات سلامتی بسیاری را برای انسان به همراه خواهد داشت.

قاعده نگهداری سگ در خانه از زبان آموزه های دینی

در احادیث و روایات دیگری نیز اشاره شده است که نگهداری سگ در خانه جایز نیست.

امام علی)

امام علی (علیه السلام) می فرماید:

نگهداری سگ در خانه فایده ای ندارد مگر اینکه شکارچی یا گله دار باشد.

همچنین در جای دیگر می فرماید:

از نگهداری سگ در خانه خودداری کنید.

امام صادق (ع)

امام صادق (علیه السلام) می فرماید:

سگ را در خانه نگه ندارید مگر اینکه برای شکار باشد. همچنین باید بین شما و او فاصله باشد.

پیامبر (PSL)

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:

همانا جبرئیل وارد خانه من شد و به من گفت که ما فرشتگان وارد خانه ای نمی شویم که سگ در آن بول کند.

شما باید از تمایل روزافزون مردم به نگهداری و مراقبت از حیوانات خانگی آگاه باشید. چه اطلاعات دیگری در مورد مضرات نگهداری سگ دارید؟ لطفا نظرات و تجربیات خود را در این زمینه با ما و سایر خوانندگان ستاره در انتهای صفحه و در قسمت «ارسال نظر» به اشتراک بگذارید.

به گزارش گروه دیگر از خبرگزاری فارس، مسئله نجاست سگ یکی از مسائل فقهی اسلام است که دانستن آن در جامعه امروزی برای بسیاری از مردم مهم است. بعضی ها از روی کنجکاوی می خواهند بدانند: چرا اسلام سگ ها را نجس می داند؟ و در کدام آیات یا روایات متون دینی ما علت نجاست سگ بیان شده است؟ عده ای در این تصمیم شکی ندارند و فقط از «فلسفه نجاست سگ» سؤال می کنند و می خواهند بدانند آیا در اسلام فقط «تصمیم نجاست سگ» آمده است یا علاوه بر این، فلسفه این تصمیم چنین است. همچنین ذکر شده است؟

عده ای هم دغدغه حقوق حیوانات را دارند و حکم نجاست را در مقابل حقوق سگ می دانند! از نظر آنها سگ حیوانی با ایمان است و این را دلیل بر پاکی آن می دانند. علاوه بر این، آنها از کوچکترین اسناد برای اثبات سلیقه خود استفاده می کنند:

– آیا سگ با این وفاداری می تواند نجس باشد؟

– در قرآن و حدیث از نجاست سگ خبری نیست!؟

– قرآن با ذکر سگ اصحاب کهف از این حیوان تمجید کرده است!

– حضرت علی (ع) به مردم توصیه کرد که ده ویژگی ارزشمند سگ را بیاموزند و این ویژگی ها را در زندگی به کار گیرند!

– و…

اما معلوم نیست ذکر سگ اصحاب کهف در قرآن چه ربطی به نجاست یا طهارت سگ دارد؟ وفاداری و مفید بودن سگ چه ربطی به عدم نجاست آن دارد؟ و چگونه می توان طهارت سگ را از سخنان امیرالمومنین (علیه السلام) کشف کرد؟

اگر چنین است، آیا سخنان پیامبر(ص) که بدعت گذاران را سگ های جهنمی می دانند (1) می تواند دلیل بر نجاست سگ ها باشد؟! آیا گفتن این حرف درست است؟

همانطور که ملاحظه کردید برخورد سلیقه ای با مسائل و گره زدن همه آنها برای اثبات سلیقه شخصی، مخصوصاً برای کسانی که صلاحیت اظهار نظر در مورد مسائل شرعی را ندارند، تا جایی پیش می رود که در اصل یک مشکل شک می کنند.

اگر سودمندی و وفاداری سگ برای قضاوت در مورد پاکی آن کافی باشد، آیا خونی که به دلیل کمبود آن جان انسان ها به خطر می افتد، نباید نجس باشد؟ آیا کسی در فواید و ضرورت خون برای انسان و نجاست آن شک دارد؟ آیا می توان نجاست خون او را به این بهانه که انسان شریف ترین مخلوقات است انکار کرد؟

فعلاً قصد پرداختن به این سخنان را نداریم و در بحث های بعدی به پاسخ آنها خواهیم پرداخت.

در این مقاله به جستجوی منابع اسلامی از جمله قرآن و احادیث معصومین علیهم السلام و غیره می پردازیم تا دلیلی بر این حکم بیابیم.

مسائلی مانند نجس بودن انواع سگ، خرید و فروش آنها، نگهداری از سگ در خانه، حقوق سگ به عنوان حیوان، فلسفه نجاست سگ در اسلام و در نهایت پاسخ به چند سوال.

اما قبل از آن لازم است مفهوم و معنای «نجس» به ویژه در اصطلاح فقهی آن بررسی شود و سپس به دنبال سؤال اصلی رفت:

مفهوم ناخالص

در لغت شناسان کلمه «نجس» به معنای کثیفی، ناپاکی، ضد طهارت، ضد پاکیزگی و به معنای نجاست است (2).

بهترین تعریف لغوی از راغب اصفهانی است که نجاست را به معنای کثیفی ظاهری و باطنی گرفته است، می نویسد: «نجاست القدره و ذلک ذلک: ضرب علم با حس و ضرب علم با بینش…».

1- آنچه با حواس انسان قابل درک است.

2- آنچه با رؤیت بصیرت فهمیده می شود.

یعنی گاهی نجس شمردن چیزی به دلیل پلیدی درونی آن است و در روح انسان اثر منفی می گذارد. راغب اصفهانی در ادامه به ذکر مثالی برای معنای دوم می پردازد و می گوید: «و ثانیاً: خداوند متعال مشرکان را توصیف کرد، فرمود: (إِنَّمَا المَشْرِکُونَ نَجَاسِ) (3)…: خداوند متعال مشرکان را با او توصیف کرد و فرمود: (مشركان نجس هستند) (4)

نجس در اصطلاح فقهی

نجس در فقه اسلامی به شیئی گفته می شود که به دلیل شدت نجاست باید از آن دوری کرد و راه دوری از آن را شرع بیان کرده است، مثلاً: آبی که با همان نجاست تماس پیدا کرده است، نمی تواند. مست باش و مست نباش. و با لباس نجس و غیره نمی توان نماز خواند.

پس نجس در فقه یعنی: شیئی که شدت نجاست دارد که به نحو خاص از آن اجتناب شود; و چگونگی اجتناب از آن را شرع تعیین می کند. یا به عبارت دیگر نجاست چیزی است که به دو دلیل از استفاده در نماز و طواف و غذا حرام است: یکی شدت نجاست در آن و دیگری امر به دوری از آن.

کلمه «نجس» با ظاهر و نجاست بر این معنا دلالت دارد. شیخ طوسی، (5) طبرسی، (6) آیت الله حکیم، (7) راوندی، (8) میرزا محمد مشهدی (9) و فخر رازی (10) در تفسیر «نجس» گفتند: کلمه «نجس» به معنای آن است. معنای روشنی دارد و این نجاست فقهی است. (11)

عده ای نیز معتقدند که پس از ظهور اسلام، استعمال کلمه نجس به این معنا به گونه ای بوده که صحت شرع را ثابت کرده است، یعنی هر گاه این کلمه غیر مرتبط بعد از اسلام به کار رفته، همان معنای فقهی از آن گرفته شده است نه معنای لغوی. معنی . (مانند کلمه صلوات اگر چه قبل از اسلام به معنای نماز بوده است، اما بعد از اسلام به حرکات خاصی به نام نماز اطلاق می شود.) لازم به ذکر است که علاوه بر ابن زهرا (12) و راوندی (13) که مدعی هستند شيخ انصاري نيز در اين باره مي نويسد: در معناي صدق شرع از كلمه «نجس» ترديدي نيست. حال که چنین است، معلوم می شود که اگر کلمه نجس در متن حدیث آمده باشد، به کدام یک از این دو معنی خواهد رسید:

– زشتی واحد (به معنای لغوی) یا

– کثیفی خاصی که باید به طور خاص از آن دوری کرد. (معنای فقهی)

علاوه بر این، تعابیر دیگری نیز وجود دارد که شرع معنای نجاست فقهی را با آنها می فهمد. برخی از این تعاریف عبارتند از:

«از من ننوشید، مرا نشویید، به آن دست نزنید، از آن اجتناب نکنید، اگر خیس آب است پاک کننده است، بر آن آب بریزید و (14).

از آن بپرهیز، وضو نگیر، آنجا نماز نخوان، از آن بپرهیز، هر وقت دست خیست به آن رسید پاکش کن، آب بریز و…».

بر این اساس، هر گاه واژه «نجاست» و مترادف آن در متون اسلامی به کار رفته، معنای فقهی نجاست مدنظر است.

نجاست سگ در قرآن

قبلاً گفتیم که یکی از سؤالاتی که در مسأله نجاست سگ مطرح می شود این است که آیا در قرآن که کامل ترین کتاب آسمانی است به نجاست سگ اشاره شده است؟

در قرآن کریم از سگ در سه مورد یاد شده است که عبارتند از:

1- داستان سگ اصحاب کهف: خداوند در سوره کهف درباره سگ اصحاب کهف چنین می فرماید:

«… سگشان هر دو دستش را در آستانه غار دراز کرد». (15)

در این آیه هیچ اشاره ای به طهارت و نجاست سگ نشده است، نهایت استفاده از این آیه این است که:

– اصحاب کهف یک سگ نگهبان همراه خود داشتند.

– سگ در دهانه غار، یعنی در جایی غیر از محل استراحت اصحاب کهف (بالواسید) آرمیده بود.(17).

تنها نکته قابل توجه در اینجا مسئله همراه داشتن سگ است که با عنوان نگهداری از سگ در خانه به آن می پردازیم. (نگهداری سگ نگهبان اشکالی ندارد.)

2- داستان بلعم بعورا: خداوند در سوره اعراف بلعم باعورا را به سگ تشبیه کرد و فرمود: ث (18).

این عالمی است که ابتدا در مسیر درستی قرار داشت، به گونه ای که هیچ کس از او انتظار انحراف از آن را نداشت. در نهایت، دنیاپرستی و دنبال کردن نفس او او را به پایین کشاند. به گونه ای که او را به سگ تشبیه می کنند. اما چرا او را با سگ مقایسه می کنند؟ زیرا به دلیل شدت عبادت هوا و دلبستگی به لذایذ دنیای مادی، حالت تشنگی بی حد و حصری به خود گرفته است که همیشه نه از روی نیاز و ناچاری، بلکه به صورت بیمارگونه، دنیا طلبی را دنبال می کند. ، مانند یک “هار”. سگ” مبتلا به هاری (19)

در این آیه نه از طهارت سگ سخنی به میان آمده است و نه از نجاست آن.

نکته قابل توجه این است که: اگر در آیه قبل ذکر سگ اصحاب کهف دلیل بر ستایش و پاکی آن است، این آیه نیز بر وجود نوعی سرزنش و خواری در سگ دلالت دارد. که باعث شد خداوند حال یک عالم هوا پرست را با این حال تشبیه کند. می توان آن را به نجاست سگ نسبت داد! اما حقیقت این است که هر دو کلمه ضعیف و غلط هستند.

3- امر به صید سگ شکاری: خداوند در ابتدای سوره مائده می فرماید:

من از شما می پرسم: راه حل آنها چیست؟ پس به آنچه خداوند به تو داده است گوش فرا ده و نام خدا را یاد کن…» (20)

از تو می پرسند چه چیزهایی برایشان حلال شده است؟ بگو: آنچه پاک است بر شما حلال شده است. و (همچنین) شکار حیوانات و سگ های تربیت شده…

در این آیه صحبت از گوشت حلال حیوانی است که توسط سگ شکاری اسیر شده است، نه نجاست یا طهارت سگ. اما نشان دهنده سهولت استفاده از دستگیره سگ شکاری است و همچنین در روایات آمده است که پس از شستن محل تماس سگ می توان از این دستگیره استفاده کرد.

این سه آیه تنها مواردی بود که به سگ اشاره شد، اما نه به طهارت سگ اشاره شد و نه نجاست آن. حال که ثابت شد قرآن بر نجاست و طهارت سگ دلالت نمی کند، آیا می توان نتیجه گرفت که سگ نجس نیست؟

آیا باید تمام دستورات قرآن را ذکر کنیم؟

آیا صرفاً به دلیل عدم ذکر آن در قرآن می توان تصمیم را رد کرد؟ (21)

آیا ممنوعیت گوشت سگ در قرآن ذکر شده است؟

آیا کسی در حرام بودن گوشت سگ شک دارد؟ گرچه در سوره انعام (22) فقط چهار چیز حرام است: 1- مرده 2- خون (دما مصفوه) 3- خوک (گوشت خوک) 4- حیوانی که برای بت ها ذبح شده است. ). گوشت سگ از آنها نیست، پس طبق این آیه اگر ذبح کند حلال است!(23) پس منکران نجاست سگ باید خوردن گوشت سگ را حتما حلال بدانند، هر چند همگان بدانند. حرام است

پاسخ این است:

اولاً: قرآن کریم به طور کلی در تصمیمات فقهی خود را به کلیات محدود می کند. به عبارت دیگر، قرآن مانند قانون اساسی است که مشتمل بر قواعد مدنی، حقوقی، کیفری و غیره نیست.

ثانیاً: شرح و تفسیر آن را به پیامبر اکرم (ص) و پس از آن به امامان معصوم (ص) سپرد: «وَ أَنْزَلْنا أَنْزَلْنَا الذِّکرَ لِلَّهِمْ أَنْزَلْناهُمْ عَلَیْهِمْ» (24). ) یعنی ای پیامبر، ذکری را بر تو نازل کردیم تا برای مردم آنچه بر آنان نازل شده، شرح و تأویل روشن باشد، و خود قرآن نیز دستور داده است که علاوه بر آنچه خداوند دارد. در قرآن آمده است که ما باید از سخنان پیامبر (ص) و ائمه (علیهم السلام) اطاعت کنیم: وَ مَنَهاکُمْ عنهُ فانتَهُوَة» (25) یعنی ای مردم هر چه رسول خدا (ص) به شما دستور داده است. هر چه او شما را منع می کند، بس کنید.

اگر پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «دو چیز گرانبها در میان شما باقی می گذارم که از یکدیگر جدا نمی شوند» هما لان اگر به هر دو بچسبید هلاک نمی شوید. راز این کلام پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) این است که آنچه ما نیاز داریم در نص و ظاهر قرآن نیست و باید به سیره پیامبر (ص) و ائمه (ع) توجه کنیم. PSL) با قرآن. اما اگر بگوییم یکی را قبول داریم، اگر بگوییم «حسبونا کتاب الله» و عترت را ترک کنیم، ضمانتی برای هدایت ما نخواهد بود. ما باید این دو چیز را با هم داشته باشیم تا هدایت شویم.(27)

خلاصه اینکه برای گرفتن حکم شرعی، قرآن یکی از منابع استنباط احکام الهی است، علاوه بر کتاب آسمانی ما، روایات معصومین(ع) نیز منبع دیگری است که باید به آن مراجعه کرد. هیچ حکمی در قرآن وجود ندارد.

نجاست سگ در حدیث

دلایل اصلی تصمیم گیری در مورد ناپاک بودن سگ سنت ها هستند. احادیث زیادی در این زمینه وارد شده است، به طوری که در کتاب گرانقدر وسائل الشیعه و بحارالانوار، فصول مختلفی در این زمینه با عناوین: «باب نجاست پوست سگ و …» آمده است. خوک، باب طهارت عرق از هر دواب و ناپاکی و آخرش چه می شود؟ او پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است، «بابی نجس الکلبی و لوی سلوح»، هی الزقی ابی العبیره و او و حبیبش و القطیفه ال على السائى السلایة الكلاب الكابى الخابى الجعن الس َ م َ نجامعی الجلودى بردن سگ به خانه منعى ندارد. مگر اینکه سگ شکار یا چارپای باشد یا بر او یا دزد لازم باشد لق دونه البابو»، «باب حرام بیع سگ، به استثنای سگ شکار، سگ گاو، حصار و بیع. اذن الحیر و الدواب» و …

هر یک از فصول فوق حاوی روایاتی است که نجاست سگ را بیان می کند. هر کس کوچکترین اطلاعی از علوم دینی داشته باشد، با دیدن عنوان این ابواب، به حکم نجاست سگ در اسلام یقین دارد، چه رسد به مطالعه و بررسی روایات هر باب.

در مورد نجاست سگ دو نوع داستان از پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) به ما رسیده است:

دسته اول: داستان هایی که به وضوح کلمه نجس را در خود دارند. مانند:

1- «عظفر از اباعبدالله علیه السلام پرسید و من از سوره سنور و گوسفند و گاو و شتر و الاغ و اسب و گوسفند دارم غول و صباح آیا از آن می نوشید. یا از آن وضو بگیر، گفت: آری از آن بنوش و وضو بگیر، به او گفتی: سگ؟ قال: نه، گفتم: آیا ساعت هفت نیست، گفت: نه و به خدایا نجس است نه و خدا نجس است». (28)

عظفر از امام صادق (علیه السلام) خواست که با مانده آبی که برخی از حیوانات (خوراک، گوسفند، گاو، شتر، الاغ، اسب، شتر و وحوش) می نوشند، بنوشد و وضو بگیرد. امام فرمود: بنوش و وضو بگیر. بعد از سگ پرسیدم. امام فرمود: نه. پرسیدم: آیا او درنده (مثل سایر درندگان) نیست؟ گفت: نه به خدا، او نجس است. نه به خدا او نجس است.

2- «عبدالله بن ابی یعفور عن ابی عبد الله علیه السلام فرمود: خداوند مخلوقی نجس تر از سگ نیافرید (29).

عبدالله بن ابی یعفور از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند: همانا خداوند مخلوقی را نجس تر از سگ نیافرید.

3- «درباره فضائل ابی العباس گفت: از ابوعبداالله علیه السلام از فضایل کره و شتر و گاو و شتر و الاغ و اسب سؤال کردم. برای قاطر، وحش و هفت نفر، چیزی باقی نگذاشتم مگر اینکه از او بپرسم. فقال لا لا بااس با; تا به سگ می رسد، می گوید: «رجس نجس است. ” (30)

فضلمی گوید از امام صادق (علیه السلام) درباره بقایای حیوانات (گربه، گوسفند، گاو، شتر و غیره) سؤال کردم. و حضرت فرمود: اشکالی ندارد. تا از سگ بپرسم و حضرت فرمود: پلید و نجس است.

4- «سؤال بنده خدا (PSL) در مورد سگ; فرمود: زشتى ناپاك به فضل او برطرف نشود و در آن آب بريز و ابتدا با خاك و سپس با آب بشوي.(31).

راوی تصمیم سگ را از امام صادق علیه السلام پرسید، فرمود: نجس و نجس است و از آب زیادى که نوشیده شده وضو گرفته نشود. »

5- عن معاویه بن شوریح از ابی عبدالله علیه السلام در حدیث که گفته شده دهان سگ با آن مست است یا وضو گرفته است. مگه نگفتی هفت، گفت: نه و الله نجس، نه و خدا نجس است.(32)

ابن شریح از امام صادق (علیه السلام) درباره تصمیم سگ نیمه خورده پرسید که آیا می توان با او آب نوشید یا وضو گرفت؟ پیامبر فرمود: نه، راوی پرسید: آیا او درنده (مانند سایر درندگان) نیست؟ گفت: نه، به خدا او نجس است. نه، به خدا او نجس است».

6- از ابی سهل قرشی گفت: از بنده خدا (علیه السلام) از گوشت سگ سؤال کردم، فرمود منحرف است، سؤال: آیا حرام است بگو: نجس است؛ اعیاد سه گانه است. بارها گفته می شود که همه نجس هستند (33)

ابی سهل می گوید از امام صادق (علیه السلام) درباره گوشت سگ پرسیدم، فرمود: مثله کردن حیوانات است. گفتم آیا حرام است؟ امام فرمود: نجس است. این سؤال را سه بار تکرار کردم و سه بار امام فرمود: نجس است.

و موارد دیگر

همان گونه که در بحث صیغه بیان شد، با وجود شرع کلمه نجس، همین دسته از روایات برای اثبات نجاست سگ کافی است و آن را به صراحت بیان می کنند.

دسته دوم: روایاتی که در آنها کلمه نجس ذکر نشده است، اما نجاست سگ با قراینی که دارد ثابت می شود. در این روایات، روش برخورد با سگ، روش برخورد با سایر ناخالصی ها توصیف شده است. مانند:

1- «از ابی عبدالله علیه السلام فرمود: از سگ خواستم از دیگ آب بنوشد، فرمود: دیگ را بشوید». (34)

ابن مسلم گفت: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: اگر سگ از ظرف آب بنوشد، وظیفه چیست؟ گفت: باید ظرف ها را بشوی.

2- «ابی عبدالله (علیه السلام) فرمود: «وَ السَگَ لَسَدُونَ الْمَمْحانَ». (35)

امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی سگ از ظرفی آب می نوشد آن آب را دور بریزید.

3- «عن ابی بصیر عن ابی عبد الله علیه السلام فرمود: لا فضل السینور که آن را وضو و شرب از آن قرار دهد; و از دهان سگ ننوشید مگر آنکه مخزن بزرگی باشد و از آن بنوشد (36)

ابی بصیر از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند: می توان آب نصف خورده را از سنور بنوشد و با آن وضو بگیرد و نیمی از آب سگ خورده را نمی تواند بنوشد مگر اینکه از حوض بزرگ آب بخورد.

4- «عن ابی العباس قال: ابوعبداالله علیه السلام فرمود: اگر زخم لباس تو از رطوبت سگ باشد، می شویند… (37).

فضل از امام صادق (علیه السلام) روایت می کند: اگر رطوبت سگی به لباس شما رسید، آن را بشویید.

5- محمد بن مسلم گفت: از اباعبدالله علیه السلام درباره سگی که چیزی را آزار می دهد پرسیدم، گفت: غسل در مکه کسی است که با مردم است. (38)

محمد بن مسلم از امام صادق (علیه السلام) درباره سگی که بر بدن مردی می مالید پرسید. حضرت فرمود: جايي را كه سگ به او دست زد، بشوي.

6- «محمد بن مسلم گفت: از اباعبدالله علیه السلام درباره سگ سؤال کردم، گفت: اگر مست است او را بشویید» (39).

محمد بن مسلم گوید: از امام صادق علیه السلام درباره سگ سلوکی سؤال کردم (40); حضرت فرمود: اگر به او دست زدى دست خود را بشوي.

7- «علی (علیه السلام)… فرمود: از سگ دوری کن، پس هر که سگ را آزار دهد و خیس شود، بشوید; و اگر خشک شد آن را آب بپاشید (41)

حضرت علی (ع) فرمود: از نزدیک شدن به سگ بپرهیزید; و هر کس به سگ خیس دست بزند، لباسش را بشوید، و اگر سگ خشک باشد، لباسش را آب بپاشد».

و موارد دیگر

همانطور که مشاهده می کنید در احادیث بالا به صراحت بیان شده است که نوشیدن و شستن سگ نیمه خورده جایز نیست که اشاره به نجاست سگ دارد. به بیان ساده تر: در این دسته از روایات، بدون ذکر کلمه نجس، حکم به نجس بودن سگ می شود و این حکم با تعابیر دیگری بیان می شود.

در نتیجه برای اثبات نجاست سگ، روایات دسته دوم نیز خود به خود کافی است. احادیث و روایات آنقدر زیاد است که هیچ گاه نمی توان در صحت و قطعیت آنها تردید کرد. و با وجود این دلایل قاطع، برای هیچ مسلمان و مؤمنی تردیدی باقی نخواهد ماند.

روایات دیگری نیز وجود دارد که در بحث های آینده به آنها اشاره خواهد شد:

دسته اول: داستان هایی که قانون خرید و فروش سگ را وضع می کند.

دسته دوم: داستان هایی که در مورد نگهداری سگ وارد شده است.

دسته سوم: داستان هایی که بیانگر حقوق سگ به عنوان حیوان است.

نجاست سگ و اجماع فقها

فقهای بزرگ شیعه سگ را از نجاسات می دانند و این تصمیم در بین آنها اتفاق نظر است.(42).

در مذاهب اسلامی تنها گروهی که سگ را نجس نمی دانند مالکیه – یکی از فرقه های اهل سنت – هستند که معتقدند احکام و دستورات مربوط به سگ باید از نظر دینی رعایت شود. با اینکه سگ را نجس نمی دانند، ظرفی را که سگ هفت بار لیسیده است از روی ارادت می شویند. شافیه و حنبله نیز می گویند: این ظرف هفت مرتبه باید تطهیر شود و یک بار به صورت خاک باشد. اولویت چرک را بر شستن شرط نمی دانند (43).

محمدجواد مغنیه در کتاب «الفقه علی المحابه الخمسه» چنین می نویسد:

الکلب نجس است مگر در حضور صاحبش، ولى فرمود: ظرف خود را هفت مرتبه مى شويد، نه براى نجاست، بلکه براى عبادت. شفائیه و حنابله گفتند: ظرف را می شوم و گوساله را هفت بار با همان آب می شوم. امامیه می فرماید: «غسل إناء من ولوغ الکلب یک مرتبه با آب و بعد با آب» (44).

نجاست انواع سگ

تفاوتی بین انواع ناخالصی های سگ وجود ندارد و این قانون برای همه سگ ها یکسان است. گروهی تصور می کردند که فقط سگ هایی که نگهداری آنها ممنوع است نجس هستند، مانند سگ های ولگرد، اما سگ های نگهبان و سگ های شکاری یا سگ هایی که امروزه مورد استفاده پلیس و گروه های امدادی قرار می گیرند، پاک هستند. این تصور درست نیست، انواع سگ ها – چه سگ های شکاری و چه سگ های گوسفند و غیره. – نجس هستند و آب دهان و تمام بدنشان نجس است. این مقاله نیز برگرفته از احادیث معصومین علیه السلام است:

1. «محمد بن مسلم گفت: از اباعبدالله علیه السلام درباره سگ سلوقی سؤال کردم، گفت: اگر مست است او را بشوی» (45).

محمد بن مسلم از امام صادق علیه السلام درباره سگ سلوکی (نوع معروف سگ شکاری) پرسید. حضرت فرمود: اگر به او دست زدى دست خود را بشوي.

2. «علی (علیه السلام)… فرمود از سگ دوری کن، پس هر که سگ را در حالی که خیس است آزار دهد، آن را بشوید و اگر خشک است، بشوید». (46)

حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: از نزدیک شدن به سگ بپرهیزید و هر کس به سگ خیس دست بزند، لباس او را بشوید و اگر سگ خشک است، لباسش را آب بپاشد.

و فتوای علما و فقها درباره نجاست انواع سگ هایی است که از قدیم الایام در زمین زندگی می کرده اند. فقط شیخ صدوق (رض) در مورد سگ شکاری فرمود: محل ملاقات را آب بپاشید، کافی است و نیازی به شستن آن نیست (47). با این حال سگ را نجس می داند.

بنابراین اگر سگ شکاری حیوانی گوشتخوار را شکار کند باید محل اصابت دهان سگ شسته شود. و اگر دست و بدن و لباس انسان به بدن سگ برسد، حتی سگ شکاری، اگر بدن سگ یا ملاقه کوچکتر باشد، نجس می شود (48).

خرید و فروش سگ

پس از بیان حکم نجاست سگ در اسلام، این سؤالات مطرح می شود:

آیا خرید و فروش آن مجاز است یا خیر؟ در صورت ممنوعیت آیا این قاعده در مورد انواع سگ صدق می کند یا برای برخی؟ برای پاسخ به این سؤالات لازم است مقدمه ای ارائه شود.

عدم دخالت نجاست در معامله

برخی به اشتباه بر حرمت خرید و فروش سگ اینگونه استدلال کرده اند:

«یکی از اقسام معاملات حرام، معاملات نجس است، به عبارت دیگر، اگر چیزی نجس باشد، معامله آن حرام است، علما وقتی سگ را نجس می‌دانند، خود به خود معاوضه آن حرام می‌شود، اما اکثر علما معتقدند که اگر معامله انجام شود. نجس است، منفعت عقلی دارد، در این صورت حرمت آن ساقط می شود.

تصمیم خرید و فروش بر اساس منفعت و سود عقلایی است نه نجاست و طهارت. به عبارت دیگر، اگر شیئی دارای مزیت عقلی باشد، معامله آن جایز است و جایز نیست، خواه نجس باشد یا پاک.

یکی از شروط بیع – یعنی عین مبادله – داشتن منفعت و منفعت عقلایی یا به عبارت دیگر داشتن مال است و چون نجاستها غالباً نه منفعتی دارند و نه منفعتی، مال ندارند و قدرت خرید و فروش ندارند. اما وقتی این ناخالصی ها سودآور شد، معامله آنها صحیح است و کالایی دارند و قابل خرید و فروش هستند. مثل خونی که نجس است، ولی الان به صورت عقلی مصرف می شود و ارزش دارد، پس خرید و فروش آن جایز است.

بنابراین نمی توان گفت که تعویض لاشه و خون و سگ به دلیل نجس بودن حرام است. در مقابل، گفته می شود: چون منفعت عقلی و مالی ندارند، حرام است، ولی اگر منفعتی باشد، معامله آن جایز است.(61).

باید توجه داشت که در گذشته اکثر پلیدی ها منفعت حلال نداشتند و به همین دلیل علما حکم به حرمت معامله لوث داده اند. این امر برخی را به این تصور واداشته است که تجارت با نجاست مطلقاً حرام است و دلیل این نهی چیزی جز نجاست نیست.

خلاصه اینکه فقط نجس بودن باعث ناپاک بودن تجارت چیزها از جمله سگ نمی شود، پس کسی می تواند بگوید: چرا حتی اگر همه انواع سگ ها – شکار، شکار، ولگرد و زینتی – نجس هستند، اما تجارت سگ های شکاری. مجاز است، اما تجارت سگ های زینتی ممنوع است. چون ملاک اینجا سود عقلایی و عدم النفع است نه چیز دیگر.

سنت های خرید و فروش سگ

حساب های وارداتی خرید و فروش سگ را ممنوع کرده و قیمت آن را «سالم» می دانند (62). مانند:

1- درباره عبدالله عامری، ابوعبدالله علیه السلام درباره قیمت سگی که شکار نمی کند، می فرماید. سوالات متداول: سلامت و اما السیود، پس چیزی نیست (63).

از امام صادق (ع) در مورد قیمت سگی که صیاد نیست سؤال شد؟ پیامبر فرمود: سوحات (حرام) است. اما تعقیب سگ ها اشکالی ندارد.

2- عن الرضا (علیه السلام) در حدیث فرمود: و قدر قلب سلامت است (64).

امام رضا (علیه السلام) در سخنی فرمودند: قیمت سگ تندرستی (حرام) است.

3- از ابی بصیر ابوعبداالله علیه السلام در مورد گنج دل صیاد می فرماید; فرمود: هشتم اشکال ندارد و هشتم را حل نمی کند (65).

ابی بصیر از امام صادق علیه السلام قیمت سگ شکاری را پرسید، فرمود: اشکالی ندارد; اما قیمت سگ های دیگر حلال نیست.

4- در حدیثی که رسول خدا (ص) فرمود: قیمت شراب و جهیزیه گدا و بهای سگی که برای غذا شکار نمی کند (66).

رسول خدا (ص) در سخنی می فرماید: قیمت شراب، قیمت زنا و بهای سگی که شکار نمی کند، صوحات (حرام) است.

5- عن الحسن بن علی الوشاء عن الرضا (علیه السلام) شنیدم که می فرمود: ارزش سگ سلامتی و ایمنی در آتش است (67).

امام رضا (علیه السلام) فرمود: بهای سگ سلامتی است و سلامتی در آتش.

این دسته از داستان ها غالباً به سگ های شکاری اشاره می کنند، اما شامل سگ های دیگری نیز می شوند که دارای امتیازات عقلی هستند، چنان که شیخ طوسی در مابوسوت (68) سگ گله و نگهبان را همان سگ نگهبان می داند. از قول علما – که قبلاً ذکر شد – استفاده می شود: هر سگی که دارای امتیاز عقلی باشد، خرید و فروش آن جایز است. و حرام است. و در صورت خرید و فروش سگ های زینتی، سگ های ولگرد و …. حرام این است که یا فاقد منفعت عقلایی باشند یا از منفعت قابل توجه.

یک سگ در خانه نگه دارید

مسئله نجاست سگ با حرمت نگهداری آن فرق دارد. نگهداری از سگ برای کسانی که از آن به طور منطقی استفاده نمی کنند بسیار نفرت انگیز است. و در روایات مکروه شمرده شده است (70) بنابراین نگهداری سگ برای نگهبانی و شکار و سگی که امروزه مورد استفاده پلیس و امداد قرار می گیرد، مکروه نیست. (البته این بدان معنا نیست که این سگ ها نجس نیستند.)

در برخی از احادیث آمده است که فرشتگان وارد خانه ای نمی شوند که سگ باشد. این وحشت حتی نماز را در چنین خانه‌ای نفرت‌انگیز می‌سازد.(71) در اینجا روایاتی را بیان می‌کنیم که به نحوی به وحشت نگهداری سگ در خانه اشاره دارد:

1- و امام صادق علیه السلام فرمود: در خانه ای که سگ است نماز نخوان، مگر اینکه سگ شکاری باشد و در بسته باشد. نه به خانه دل وارد می شود و نه خانه بت ها و نه در خانه جام (72).

امام صادق (علیه السلام) فرمود: در خانه ای که سگ است نماز نخوانید مگر اینکه سگ شکار می کند و در به روی او بسته است، در این صورت اشکالی ندارد.

2- رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: جبرئیل نزد من آمد، گفت من گروهی از فرشتگانم، نه خانه ای در دل وارد شود و نه مانند بدن و نه (73).

پیامبر اسلام (ص) فرمود: همانا جبرئیل وارد خانه من شد و گفت: ما فرشتگان به خانه ای که در آن سگ و مجسمه و ظرفی است که در آن بول می کنند وارد نمی شویم.

3- به روایت ابی عبد الله علیه السلام: قال منفور است که سگ در خانه مسلمان باشد.(74).

امام صادق (علیه السلام) فرمود: برای مرد مسلمان سزاوار است که در خانه خود سگ داشته باشد.

4- عن زراره از ابی عبدالله علیه السلام که فرمود: هیچ کس سگی نمی گیرد مگر اینکه در تمام روز از اعمال صاحب قیراط کوتاهی کند. (7) 5)

زراره از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند: هیچ کس سگی را نگه نمی دارد مگر اینکه هر روز از اعمالش کم می شود.

5- امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: در سگ خیری نیست مگر سگ شکار یا سگ گاو.(76)

امیرالمومنین (ع) می فرماید: نگهداری سگ جز سگ شکار و سگ گله فایده ای ندارد.

6- از اباعبدالله علیه السلام فرمود: سگ صیاد را در در نگذارید مگر آن که میان شما و او دری باشد(77).

امام صادق (علیه السلام) فرمود: در خانه خود سگ شکاری نگه ندارید مگر اینکه بین شما و او دربی باشد.

7- ذیل ابی رافع که گفت: جبرئیل به دیدار پیامبر (ص) آمد، پس اذن خواست، سرعتش را کم کرد، ردای خود را گرفت و بیرون رفت. بیته فیه کلاب و لا تصویر- پس به آن نگاه کن Biothem Jeru-.(78)

از ابی رافع نقل شده است که گفت: جبرئیل بر رسول خدا (ص) نازل شد و اجازه دخول خواست. رسول خدا صلی الله علیه و آله به او اجازه داد، ولی جبرئیل وارد نشد. آن را گرفت و بیرون آمد و گفت: اجازه دادیم وارد شوید؟ جبرئیل گفت: آری، اما ما فرشتگان وارد خانه ای نمی شویم که در آن سگ یا مجسمه باشد. رسول خدا صلی الله علیه و آله – که ظاهراً تا آن زمان از وجود سگ در خانه بی خبر بود – متوجه شد که توله ای وارد برخی از امکانات خانه او شده است.(79)

در همه روایات مرسوم است که سگ های مفید را نگهبان نگه می دارند، هر چند مکروه نباشد (80) ولی مکان زندگی آن بهتر از محل زندگی انسان جدا باشد، به گونه ای که حداقل فاصله ای بین آنها باشد. آنها این به معنای ساختن یک خانه جداگانه برای سگ است.

و اگر در برخی از روایات از نگهداری سگ مفید نهی شده است، در صورتی است که محل سکونت او جدا نباشد. اما نگهداری سگ های دیگر – غیر از سگ های شکاری و نگهبان و هر سگی که برای کارهای منطقی استفاده می شود – منزجر کننده و ناخوشایند است.

البته با توجه به سؤال نجاست سگ که قبلاً ثابت شد، این تصمیم معقول به نظر می رسد و دستورات دین مبنی بر پرهیز از ناپاکی مؤید آن است. اما اسلام نگهداری سگ را برای رفاه انسان مفید نمی داند.

لازم به ذکر است که اگرچه علامه طباطبایی متن روایت اخیر را ناراحت کننده می داند و از جمله روایات جعلی است. «-، احادیث متفق القول است، (82) و اجماع برای صحت کافی است، هر چند دلیل بر هر یک ضعیف باشد.(83) بنابراین، این احادیث به وضوح بر بیزاری شدید سگ های خانه دلالت دارد.

زشتی و زشتی سگ بازی

از آنچه گفته شد مشخص می شود که در اسلام نگهداری و زندگی با سگ بدون استفاده عقلایی از آن توصیه نمی شود، بلکه منفور و مذموم است. در زندگی و کلام معصومین (علیه السلام) نیز سگ بازی قبیح شمرده شده و سگبازان مستحق سرزنش هستند.

نقل شده است که وقتی امام حسین علیه السلام در کنار قبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نشسته بود، رسولی آمد و گفت: امیر از تو می خواهد که نزد او بروی. اما امام (علیه السلام) که می داند معاویه مرده است و این دعوت برای بیعت است، این دعوت را نمی پذیرد و در جواب کسی که با یزید بیعت می کند، می گوید: «نخواهم کرد. هرگز با یزید بیعت نکن، زیرا یزید مردی فاسق است که گناه خود را آشکار می کند، شراب می نوشد، سگ بازی می کند و… و ما اهل بیت رسول خدا هستیم. (84)

آری امام علیه السلام سگ بازی را از مواردی می داند که فسق یزید را آشکار می کرد.

در جای دیگر امام حسین علیه السلام در نامه ای معاویه را مورد توبیخ قرار داد و نوشت: آیا تو نیستی که پسری را به امارت می آوری که شراب می نوشد و با سگ بازی می کند؟ 85)

نامه امام حسین علیه السلام یادآور نامه امیرالمومنین علیه السلام به منظر بن جارود است که والی بخشی از کشور اسلامی بود و پس از آنکه تخلفات و خیانت های او به امیرالمؤمنین علیه السلام گزارش شد. ) توسط وی طی نامه ای توبیخ احضار شد. امام علیه السلام در این نامه او را چنین اندرز می دهد:

«… تخْرجو لاهیا موتنازِها، تتلببو السَّیْدَ، وَ تلاعبْ الْکلابَ… : (خبر رسیده است) پیوسته مشغول سفر و شکار (برای تفریح) و بازی با سگ هستید…» (۸۶).

درک زشتی و زشتی سگ بازی و دوستی با آن، با توجه خاص به سخنان امیرالمومنین (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) کار دشواری نیست.

حقوق سگ به عنوان یک حیوان

اسلام دین تعادل و اعتدال است. این اعتدال در دستورات اسلامی به وضوح دیده می شود. اگر چه سگ در اسلام حیوان نجس است، اما این امر به حقوق او به عنوان حیوان آسیبی نمی رساند. احترام گذاشتن به حقوق سگ دست زدن به سگ نیست و دوست و شریک خود قرار دادنش! برعکس، با مراقبت از آب و غذا و عدم آسیب رساندن به آن، حقوق آن را رعایت کرده اید. همانطور که در روایات اسلامی بر رعایت حقوق حیوانات دیگر و غذا دادن به آنها و رفع تشنگی تاکید شده است.

پیشوایان و پیشوایان دینی ما با اینکه معتقد به نجاست سگ هستند، اما ظلم به این حیوان را جایز ندانستند، به آن حق و حقوق دادند. با مطالعه آثار علمای اسلامی می توان به روشنی به این موضوع پی برد.

در کتب فقهی آمده است: اگر انسان آب کافی برای وضو گرفتن داشته باشد و بترسد که اگر با آن وضو بگیرد تشنه شود، واجب است تیمم کند و آب را برای آشامیدن نگه دارد. صاحب جواهر (قدس سرّه) پس از نقل این فتوا می نویسد: «وَکْزَهُ الحیوان اذا کان کزالک وان کان کلبه» (87) (اگر از تشنگی حیوان بترسد، حکم همان است، اگر چه حیوان سگ است.)

شهید ثانی در بحث اطعام و آشامیدنی در کتاب مسالک می نویسد: «و لو کان للنسان کلب قیر اقور جائه و شاه افلیه عطامه الشطاء» (88) (اگر انسان سگی بی آزار و گوسفندی گرسنه داشته باشد. ، بر او واجب است که گوسفند را سیر کند، به او آب و علف بدهد.) یعنی نجات گوسفند بر سگ مقدم است.

صاحب جواهر در این تصمیم با شهید ثانی مخالفت کرد و گفت: حرام است، ولی قد گاو بر خلاف گوساله ذبح جایز نیست (89) (نجات جان سگ در اولویت است زیرا سر بریدن گوسفند ممکن است، اما این کار در مورد سگ ممکن نیست.)

کلام این دو فقیه حاکی از واجب بودن حفظ جان حیوانات حتی سگ است، هرچند در این مورد اختلاف است که در حفظ جان چه کسی اولویت دارد.(90).

اگر فقهای اسلام در آرای فقهی خود حقوق حیوانات حتی سگ را می دانند به این دلیل است که سخنان آنها برگرفته از سیره پیامبر(ص) است.

در متون روایی ما، روایات بسیاری موید توجه به حقوق سگ به عنوان حیوان است. در برخی از احادیث از شکنجه سگ نهی شده است، در حالی که در دسته ای دیگر تمرکز بر غذا دادن و آب دادن به سگ بوده است. علاوه بر این، سنت هایی وجود دارد که قاتل سگ را ملزم به پرداخت باج می کند. از این روایات شاید بتوان حقوق سگ را در اسلام اثبات کرد. گرچه برخی می گویند: داستان های جهیزیه سگ برای این حیوان حقی را ثابت نمی کند، بلکه فقط ضرر مالی صاحب آن را جبران می کند، (91) اما با توجه به همه روایات، خلاف این قضیه ثابت می شود زیرا او انسان را نیز نشان می دهد. مهریه را به ولی می پردازد، اما این بدان معنا نیست که این شخص ارزشی ندارد. بنابراین وقتی در اسلام برای سگ مهریه گذاشته می شود، می توان نتیجه گرفت که برای آن حیوان ارزش و قیمت قائل شده و پرداخت مهریه به صاحب آن، جبران آن قیمت و ارزش است.

نتیجه بحث

به طور خلاصه، مسأله نجاست سگ یکی از سؤالات قطعی فقه اسلامی است. اگرچه این موضوع مانند بسیاری از مطالب دیگر در قرآن نیامده است، اما این تصمیم در روایات صحیح به صراحت بیان شده است. در عین حال، نجاست سگ، تجارت او را حرام نکرده است، زیرا نجاست در حرمت معامله تأثیری ندارد و حرمت خرید و فروش به این بستگی دارد که بیع منفعت عقلایی داشته باشد یا نه. بنابراین معاوضه فقط سگ هایی که مزیت عقلایی ندارند جایز نیست. اما تا آنجا که به فلسفه نجاست سگ مربوط می شود، داستان معصومین علیهم السلام مطلق است و فلسفه واقعی این تصمیم بر ما پوشیده است و فلسفه تصمیم نداشتن با ندانستن فلسفه او متفاوت است. .

______ مراجع ______

(1) رسول خدا (ص) فرمود: اهل بیداء چماق اهل نارند: بدعتگذاران سگهای جهنم هستند. (کنزالعمال جلد 1 ق 1094 و 1125).

(2) – صفی پور، منتهی الارب فی لنگو العرب، ص1228: نجس نجس و نجس و مخالف پاک است. طریحی، مجمع البیان، ج 4، ص 11: نجس الشیع اگر اندکی نجس باشد. فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج2 ص253: النجس علیه الطاهر و زبیدی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج4 ص255: النجس علیه الطاهر. .

(۳) الطوبی/۲۸.

(۴) راغب اصفهانی اسماء کلمه نه کلمه نجس.

(۵) – طوسی، تفسیر الطبیان، ج ۵، ص ۲۲. 234.

(6) – طبرسی، مجمع البیان، ج5، ص20.

(۷) سلسله العلینبیاء الفقهیه، جلد ۱، ص ۲۲. 359، به نقل از فقه القرآن.

(۸) – عروة الوغتی مستمسک ج 1 ص . 368.

(۹) – کنز الدقاق ج ۴ ص . 162.

(۱۰) – تفسیر کبیر، جلد ۱۶، ص ۲۲. 24.

(۱۱) – طهارت اهل کتاب و مشرکین، محمد حسن زمانی، ص ۱۸۴.

(۱۲) – شیخ انصاری، الطهاره، ص۳۲۵.

(۱۳) سلسله العلینبیاء الفقهیه جلد ۱ صفحه ۳۵۹ به نقل از فقه القرآن.

(۱۴) – طهارت اهل کتاب و مشرکین، محمد حسن زمانی، ص ۱۸۸.

(15) – بر دیوار غار نیز نقش سگی است و بالای غار خانقاهی قدیمی است و مسلمانان نیز مسجدی بنا کردند. (تفسیر نور ج 07 ص 143 )

(16) – غار/18.

(17) – «وسید» چنان که «راغیب» در کتاب «مفردات» می گوید: در اصل به معنای اتاق و انباری است که در کوه ها برای ذخیره کالا ایجاد می کنند و در اینجا به معنای دهان از غار است. (نمونه تفسیر ج 12 ص 406 ).

(۱۸)-اعراف/۱۷۶.

(۱۹) – شرح نمونه، ج ۷، ص. 25.

(۲۰) – مائده/۴.

(21) تعداد رکعت نماز – دو رکعت صبح، چهار رکعت عصر، چهار رکعت عصر، سه رکعت عصر و چهار رکعت در عصر – در قرآن ذکر نشده است. یکی از مطلقات است و هیچ تفاوتی در آن نیست.

(22) – رایگان / 145

(۲۳) – جرقه ای دیگر از آسمان کربلا، محمدتقی مصباح یزدی، ص ۲۲. 53.

(24) – نحل/44.

(25) خرد کن/7.

(۲۶) – وصال الشیعه، جلد ۲۷، ص. 33.

(۲۷) – برقی دیگر از آسمان کربلا، مصباح یزدی، محمدتقی، ص۵۳.

(۲۸) – الوصال الشیعه، جلد ۱، ص ۲۲. 226.

(۲۹) – الوصال الشیعه، جلد ۱، صفحه ۲۲۷.

(۳۰) – الوصال الشیعه، جلد ۳، ص ۲۲. 413.

(۳۱) – الوصال الشیعه، جلد ۳، ص ۲۲. 415.

(۳۲) – الوصال الشیعه، جلد ۳، ص ۲۲. 416.

(۳۳) – الوصال الشیعه، جلد ۳، ص ۲۲. 416.

(۳۴) – وصال الشیعه، جلد ۱، ص ۲۲. 225.

(۳۵) – الوصال الشیعه، جلد ۱، صفحه ۲۲۶.

(۳۶) – الوصال الشیعه، جلد ۱، ص ۲۲. 226.

(۳۷) – الوصال الشیعه، جلد ۳، ص ۲۲. 414.

(۳۸) – وصال الشیعه، جلد ۳، ص ۲۲. 416.

(۳۹) – الوصال الشیعه، جلد ۳، ص ۲۲. 416.

(40) – اختصاص به محل.

(۴۱) – الوصال الشیعه، جلد ۳، ص ۲۲. 417.

(۴۲) نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، ج ۵، ص ۳۶۶-۳۶۸، چاپ هفتم، بیروت، داراحیاء التراث العربی.

(۴۳) الفقه علی المذهب الخمسه، تألیف محمدجواد مغنیه، ص ۲۲. 55.

(44) – همان.

(۴۵) – وصال الشیعه، جلد ۳، ص ۲۲. 416.

(۴۶) – وصال الشیعه، جلد ۳، ص ۲۲. 417.

(۴۷) – استعمال مستمسک الاروة الوغتی ج ۱ ص ۲. 363.

(48) – شرح المسائل مرجع، ج 1، ص 138. 83.

(62)- تأمین مالی از طریق باطل صحیح است. «وحفی الکافی به سلسله روایت از سکونی از ابی عبدالله که فرمود: الصحط بهای مرگ و قیمت گوساله و قیمت شراب است. – و ثمن الباغی و فساد در قضاوت و ثواب کاهن می گویم: در الرویات ذکر داریم، ولی تعداد من محدود نیست و اقسام دقت به اندازه ال. -رویات و از این جهت و ما به من نزدیکیم، احادیث زیادی از سیره ائمه اهل بیت علیهم السلام وجود دارد.

(63) – الوصال الشیعه، ج 1، ص 138. 17، ص. 119.

(64) – الوصال الشیعه، ج 1، ص 138. 17، ص. 119.

(65) – الوصال الشیعه، ج 1، ص 138. 17، ص. 119.

(۶۶) – الوصال الشیعه، ج 1، ص 138. 17، ص. 119.

(67) – الوصال الشیعه، ج 1، ص 138. 17، ص. 120.

(68) – الوصال الشیعه، ج 1، ص 138. 17، ص. 120.

(69) – امروزه سگ های «پلیس» و «کمک» نیز همین جایگاه را دارند.

(۷۰) – تعلیم و تربیت، سید مصطفی حسینی دشتی، کلمه سگ.

(71) – مرحوم علامه حلّى در كتاب منتهى مى فرمايد: نماز خواندن در خانه اى كه سگ است، منفور است. (بحارالأنوار ج 62 ص 53 – توضیح المسائل مرجع ج 1 مسأله 105 ).

(۷۲) – من لا یحضره الفقیه، جلد ۱، ۲۴۶، باب المواوز التجوز الصلاح فیها و المواوز التالی لا تاجوز فیها ….. ص. 240

(73) – الکافی جلد 3 393 باب الصلوة فی کعبه و بالا و در البیع کنیسه ها و جاهای اقامه نماز ….. ص. 387. الکافی، ج 3، 395، باب صلوات فی ثوب واحد و النساء فی من الصلوة و صلوات الاراء و التوشه ….. ص393- بحارالأنوار. جامع، جلد 56، 177، باب 23 حقیقت ملائکه و صفات و شئون و صورتهای آنها…..ص144.

(۷۴) – بحارالأنوار الجماعه لدرر اخبار الامام الاثار جلد 62 ص. 50 – وصال الشیعه، جلد 11، ص. 530.

(۷۵) بحارالأنوار الجماعه پیشوای اکبر الامام الاثار، جلد ۶۲، ص ۲۲. 50.

(۷۶) – بحارالأنوار الجماعه پیشوای اخبار الامام الاثار، جلد ۶۲، ص. 53 – وصال الشیعه، جلد 11، ص. 530.

(۷۷) بحارالأنوار الجماعه لدرر اخبار الامام الاثار، جلد ۶۲، ص ۲۲. 53.

(۷۸) المیزان فی تفسیر القرآن، علامه طباطبایی، ج ۲. 5، ص. 209.

(۷۹) – ترجمه المیزان، علامه طباطبایی، ج ۵، ص ۳۳۶ و ۳۳۷.

(80) – مفتاح الکرامه 8/85 – کتاب المکاسب 1/197 – جواهر لعل کلام 22/138.

(۸۱) – ترجمه المیزان ج ۵ ص . 337 – المیزان فی تفسیر القرآن، ج 5، ص 138. 210.

(82)- فصلنامه فقه اهل بیت فارسی، شماره 17 و 18، خرازی، سید محسن، حکم به نقاشی و مجسمه سازی از دیدگاه شرعی.

(83) – شرح این مورد در کتاب «انوارالاصول» آمده است. ر.ک: انوارالاصول، جلد 2، ص 138. 486.

(۸۴) – الاخبار الطوال، ص ۲۲. 227.

(۸۵) الامامه و السیاس، جلد ۱ و ۲۰۳ و ۲۰۴ و سیره معصومان، سید محسن امین، ترجمه: علی حجتی کرمانی، ج ۴، ص ۲۲. 87.

(۸۶) – تمام نهج البلاغه، ص ۲۲. 815، به نقل از تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 138. 203. و انساب الاشراف، بلاذری، ج 2، ص 138. 163.

(۸۷) جواهر لعل کلام، ج۵/ص۱۱۴.

(۸۸) مسالک الافهام جلد ۲/ص. 250.

(۸۹) جواهر لعل کلام، ج۳۶/ص۴۳۷.

(90) این سؤال در رساله های فقهی علامه جعفری نیز مطرح شده است. (جعفری، محمدتقی، رسائل فقیهی، مؤسسه انتشارات کرامت، 1377، ج 1، ص 119-118.)

(۹۱) انصاری، شیخ مرتضی، کتاب المکاسب، انتشارات علامه، ص ۲۲. 7، دو خط در پایان.

منبع: مشرک

انتهای پیام/

لازم به توضیح است که یکی از آموزه های اسلام این است که احکام شرعی تابع مصالح و مفاسد واقعی است. اگر نه منفعت بود و نه مفاسد، نه امری بود و نه نهی و نه تصمیمی بر نجاست و طهارت. [1]

بنابراین، هر جا عملی را که شرع مقدس می‌بیند، می‌فهمیم که در آن عمل فرصتی وجود دارد که برای به دست آوردن آن فرصت لازم است، حتی اگر از آن آگاه نباشیم.

اگر شرع از عملی نهی کرد و چیزی را نجس اعلام کرد، می فهمیم که از روی فساد و بدی است که باید از آن دوری کرد. اگرچه ممکن است به دلیل اطلاعات علمی اندک، مفاسد و فواید تصمیم گیری ها را درک نکنیم، اما بعداً به دلیل پیشرفت علمی، برخی از فلسفه تصمیم گیری ها روشن می شود، همانطور که برخی دلایل سال ها پس از تصمیم گیری کشف شد. بر ناخالصی های سگ معروف است که: در روده سگ کرم کوچکی به اندازه چهار میلی متر وجود دارد که به آن “Tinea echinoscus” می گویند.

هنگامی که سگ مدفوع می کند، تخم های زیادی از این کرم همراه با مدفوع بیرون می آید و به اطراف مقعد سگ می چسبد. سگ از زبان خود برای انتقال این تخم ها به سایر قسمت های بدنش استفاده می کند و همه جا را آلوده می کند. اگر یکی از این تخم ها وارد معده انسان شود، بیماری های مختلفی تولید می کند که می تواند منجر به مرگ شود. [2]

این یکی از حکمت هایی است که اسلام سگ را نجس دانسته تا شر آن را از انسان دفع کند، اما ممکن است حکمت ها و اسباب دیگری از نظر بهداشتی، زیستی و پزشکی وجود داشته باشد که هنوز نمی دانیم. ما نداریم

ادله نجاست سگ از نظر فقهی:

مسأله نجاست سگ یک سؤال فقهی است. در قرآن کریم از طهارت و نجاست سگ سخنی به میان نیامده است. البته این درست نیست که همه تصمیمات فقهی در قرآن کریم آمده است. قرآن كريم در فقه عموماً منحصر به كليات است و شرح و تفسير آن به پيامبر اكرم (ص) و پس از آن حضرت به ائمه معصومين (ص) واگذار شده است. مثلاً وقتی به احکام فقهی نماز توجه می کنیم، می بینیم که احکام زیادی وجود دارد، در حالی که در قرآن کریم به تعداد انگشت شماری از آنها اشاره شده است.

1. اجماع; فقهای بزرگ سگ را از نجاست ها می دانند. و این حکم در بین آنها اتفاق نظر است. [3]

2. روایات; اجماع در فقه شیعه مبتنی بر روایات فراوانی است که در کتب روایی آمده است. البته دو نوع داستان از ائمه علیهم السلام درباره نجاست سگ به ما رسیده است. احادیثی که در آنها کلمه نجاست به وضوح ذکر شده است و روایاتی که کلمه نجاست صریحاً بیان نشده است، بلکه به طور ضمنی فهمیده می شود که نجاست سگ است. در این گونه داستان ها، با توجه به سؤالاتی که از امام علیه السلام درباره آب نیمه خورده سگ پرسیده می شود و پاسخ هایی که ائمه علیهم السلام داده اند، از نجاست سگ استفاده می شود; به چند مورد اشاره می شود:

آ . از امام صادق (ع) در مورد سگ سؤال شد. فرمود: نجس است، آب نیمه خورده را از سگ دور نریزید و با آن وضو نگیرید، آب را اول با خاک بشویید، سپس با آب.[4]

ب ابن شریح از امام صادق (علیه السلام) درباره سگ نیمه خورده سؤال کرد که حضرت فرمود: نه، به خدا سوگند نجس است. [5]

ج ابی سهیل از امام صادق (علیه السلام) در مورد سگ سؤال کرد که حضرت سه بار فرمود: «سگ نجس است». [6]

[1] مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، جلد 20، ص. 52، انتشارات صدرا، چاپ پنجم، 1380.

[2] مجله المنار، سال ششم، صفحه 307.

[3] روحانی، سیدصادق، فقه الصادق، جلد 3، ص281، نرم افزار این کتاب دائرةالمعارف امام الروحانی نام دارد. نجفی، محمد حسین، جواهر الکلام، ج 5، ص 366-368، چاپ هفتم، بیروت، داراحیاء التراث العربی.

[4] شماره مشخصات 725 (سایت: 768)، پاسخ کوتاه، با اندکی تغییر.

[5] حرعاملی، محمد بن الحسن، وصال الشیعه، جلد 3، باب 12، استخراج از ابواب نجاست، حدیث 6، داراحیاء التراث العربی، بیروت.

[6] وصال الشیعه، جلد 3، باب 12، از سوره های نجس است.