چگونه به کف استخر برویم

ورزش منظم می تواند به درمان کمردرد کمک کند، اگرچه افراد مبتلا به کمردرد باید ورزش های کم تاثیری را انتخاب کنند که فشار روی مهره ها یا سایر مفاصل را افزایش نمی دهد. آب یک راه عالی برای ورزش بدون فشار آوردن به کمر است. آب درمانی یک جایگزین قدرتمند برای جراحی است و می تواند به طور موثر به مدیریت آسیب های کمر کمک کند. این تمرینات در آب نکات و تمریناتی را برای درمان فتق حاد دیسک کمر ارائه می دهد. تمرینات آب درمانی در درمان بسیاری از آسیب ها بسیار موثر است.

فهرست

فرم تور آنلاین رایگان

اگر تا به امروز از تور آنلاین رایگان استفاده نکرده اید، منتظر بمانید تا همکاران با پرکردن فرم زیر با شما تماس بگیرند تا برای تور تعیین وقت کنند.

مطالعات نشان داده است که تمرینات آبی که باعث تقویت عضلات پاها، شکم و باسن یا کشش عضلات لگن، پشت و پاها می شود به کاهش کمردرد کمک می کند. پیاده روی و شنا در آب نیز می تواند مفید باشد. آب دارای اثر شناور است که فشار کمتری به کمر و مفاصل وارد می کند. اصطکاک آب مقاومت ملایمی را از طریق حرکات ایجاد می کند که می تواند به تقویت عضلات اطراف مفاصل و پشت کمک کند. همیشه قبل از انجام هر روشی با فیزیوتراپ و پزشک مشورت کنید، به خصوص اگر نگران تشدید کمردرد خود هستید.

کشش پشت در آب

کشش کمر یک روش درمانی ارزشمند برای افزودن به پروتکل توانبخشی افراد است زیرا می تواند با افزایش طول ستون فقرات و کاهش فشار روی دیسک های آسیب دیده، کمردرد را کاهش دهد. آب درمانی محیط مناسبی را برای اجرای این پروتکل ارائه می دهد. با توجه به این کاهش درد، فرد می تواند به جای انتخاب جراحی، فتق دیسک خود را به صورت محافظه کارانه درمان کند.

با یک دستگاه شناور در زیر بغل خود از آب عمیق و بدون وزن شروع کنید. در این حالت استراحت کنید و اجازه دهید وزن بدن شما برای افزایش فاصله بین مهره ها و کاهش درد، تنش ایجاد کند.

راه رفتن در آب با مقاومت

فعال سازی عضلات مرکزی برای افراد مبتلا به فتق دیسک ضروری است. عضلات هسته فعال از مهره ها حمایت می کنند و عضلات پشت را تسکین می دهند.

یک راه ساده اما موثر برای فعال کردن عضلات مرکزی بدن در استخر این است که در حالی که وزنه ای را در دستان خود نگه داشته اید، به جلو و عقب بروید. مقاومت وزنه در آب، فرد را مجبور می‌کند تا وضعیت لگنی صحیح خود را حفظ کرده و عضلات مرکزی را فعال کند.

من دیسک دارم، آیا آب درمانی برای من خوب است؟

چمباتمه زدن در آب

یکی دیگر از تمرینات بسیار مفید برای فعال سازی هسته، اسکات در آب است. این یک حرکت عادی است، مانند نشستن و بلند شدن از روی صندلی، بنابراین تمرین این حرکت مهم است.

برای تمرین وضعیت بدنی خوب و تقویت هسته شکمی خود، باسن خود را فعال کنید و در آب اسکات انجام دهید. انجام این کار در آب مفید است زیرا وزن فرد را کاهش می دهد و محیطی امن را در صورت سقوط فراهم می کند.

استفاده از توپ طبی در آب

نیروهای چرخشی و بلند کردن فعالیت‌های روزمره هستند که معمولاً آنها را بدیهی می‌دانیم، اما برای کسی که این آسیب را دارد می‌تواند بسیار سخت باشد. هنگامی که موقعیت اولیه ایجاد شد و اهداف قدرتی به دست آمد، اضافه کردن یک تمرین بلند کردن چرخشی می تواند به پیشرفت فرد کمک کند.

در آب عمیق بایستید. در حالی که یک توپ پزشکی را در نزدیکی لگن خود نگه داشته اید، آن را به سمت شانه مخالف و سپس به لگن مخالف حرکت دهید. بعد از تکرارهای زیاد، طرف را عوض کنید. آب در حین حرکت مقاومت ثابتی ایجاد می کند و در عضلات مربوطه قدرت ایجاد می کند.

موقعیت پلانک در آب

افزایش استقامت عضله مرکزی نیز هنگام دستیابی به اهداف قدرتی مهم است. این تمرین می تواند به فعال شدن عضلات تثبیت کننده عضلات مرکزی کمک کند و به آنها بیاموزد که در موقعیت صحیح قرار گیرند.

دراز بکشید و دمبل های شناور را در هر دست و زیر هر مچ پا قرار دهید. زنجیره عضلانی خلفی (همسترینگ، عضلات پشت، عضلات پشت، تثبیت کننده های کتف) را فعال کنید و در حالی که شناور هستید، عضلات مرکزی را درگیر کنید. مدتی در این حالت بمانید سپس استراحت کنید.

نکات مهم در آب درمانی

برای راه رفتن در آب از کفش استفاده کنید. اگر مشکل تعادل دارید، پوشیدن کفش های آبی می تواند کمک کننده باشد. به دنبال کفش هایی باشید که کشش خوبی داشته باشند و مطمئن شوید که پاهای شما راحت است. همانطور که از نام آن پیداست، کفش های آبی، کفش هایی هستند که برای پوشیدن در آب طراحی شده اند. وقتی از آب بیرون می آیید، اجازه می دهند آب خارج شده و به راحتی خشک شود. علاوه بر این، آنها دارای یک زیره کششی هستند که به شما این امکان را می دهد که در کف استخر چسبندگی بهتری داشته باشید.

از انتهای کم عمق پیاده روی کنار استخر شروع کنید. مهم نیست انتهای کم عمق چقدر است. فقط از این نقطه شروع کنید و کمی عمیق تر به جایی که آب در سطح سینه است بروید. راه رفتن روی آب دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد. شما وقت خود را به رفت و برگشت در استخر می گذرانید، درست مثل روی زمین.

پیاده روی واقعا برای کمردرد مفید است، اما متأسفانه گاهی اوقات می تواند خیلی زود خسته شود. پیاده روی در آب به شما این امکان را می دهد که برای مدت طولانی به راحتی ورزش کنید. برای کمک به تسکین کمردرد به جلو، عقب و پهلو به پهلو راه بروید.

مراقب جلوی پایتان باشید. عبور از استخر زمان زیادی می برد. همچنین مطمئن شوید که روی نوک پا راه نروید. همچنین مطمئن شوید که بازوها به گونه‌ای تکان می‌خورند که انگار در آب نیستید.

پشت خود را صاف نگه دارید. وقتی این حرکت را انجام می دهید می خواهید صاف باشید. علاوه بر این، عضلات مرکزی خود را سفت نگه دارید تا به یک طرف یا جلو خم نشوید. یکی از دلایلی که این تمرین برای کمردرد خوب است این است که به شما اجازه می دهد در حالی که هنوز در کمر خود قدرت دارید بایستید. با این حال، اگر مراقب نباشید، خم شدن به جلو یا به پهلو می‌تواند باعث افزایش کمردرد شود.



وزنه یا تجهیزات دیگر را اضافه کنید. اگر تمرین را خیلی آسان می‌دانید، می‌توانید تجهیزاتی اضافه کنید تا کمی سخت‌تر شود. به عنوان مثال، می توانید از وسیله ای در دستان خود برای افزایش مقاومت در حین حرکت در آب استفاده کنید. شما همچنین می توانید یک کمربند وزن دار اضافه کنید. گزینه دیگر، چسباندن وزنه های مچ پا است.

اگر در آب های عمیق تر قدم می زنید، سعی کنید به رشته فرنگی یا تخته استخر بچسبید یا جلیقه نجات بپوشید.



تغییر جهت، مانند پشتیبان گیری، اطمینان از توجه به افراد دیگر. گزینه دیگر این است که به پهلو راه بروید. هر دو به بهبود دامنه حرکتی کمک می کنند.

شما همچنین می توانید به پایین بروید. اگر نمی توانید شنا کنید، جلیقه نجات یا سایر وسایل شناور بپوشید.

برای راه رفتن در آب های عمیق، کافی است دست ها و پاهای خود را طوری حرکت دهید که انگار در حال راه رفتن هستید تا بدن را به جلو بکشید. شما همچنین می توانید از نودل های آبی برای شناور ماندن استفاده کنید. نگران نباشید، فقط آن را کنار هم بگذارید و کمی عقب بروید.

آب آشامیدنی برای دیسک کمر

اگر شما از آن دسته افرادی هستید که به اندازه کافی آب نمی نوشید، ممکن است تعجب کنید که چگونه هیدراتاسیون می تواند بر سلامت کلی شما، از جمله ستون فقرات شما تاثیر بگذارد.

آب چگونه به ستون فقرات شما کمک می کند؟

آب با هیدراته نگه داشتن دیسک های ستون فقرات به ستون فقرات شما کمک می کند. اگرچه ستون فقرات شما عمدتاً از 33 مهره تشکیل شده است، اما هر کدام از آنها توسط یک دیسک از هم جدا شده اند. دیسک های بین مهره ای شما از موارد زیر تشکیل شده است:

Nucleus pulposus: یا هسته دیسک، خاصیت کشسانی دیسک ها را فراهم می کند و وظیفه آن جذب ضربه های ناشی از حرکات پشت است. این قسمت از ماده ژلاتینی تشکیل شده و 85 درصد آن آب است. همچنین حاوی فیبرهای کلاژن برای حمایت بیشتر از مهره ها است.

Annulus fibrosus: این قسمت از دیسک ها از چندین لایه الیاف منحنی تشکیل شده است که هسته دیسک را احاطه کرده و از آن محافظت می کند. اگرچه این منطقه همچنین حاوی آب است، اما حاوی مقدار بسیار کمتری از هسته دیسک است.

آیا نوشیدن آب بیشتر به مبارزه با بیماری دژنراتیو دیسک کمک می کند؟

از آنجایی که پشت به طور مداوم در طول روز هنگام نشستن یا ایستادن فشرده می شود، مایع موجود در هسته دیسک می تواند به بیرون نشت کند. در واقع، هر روز تا 20 درصد از آب موجود در قلب دیسک خارج می شود.

هنگامی که دراز می کشید، فشار روی ستون فقرات کاهش می یابد و مایع شروع به برگشت به دیسک های ستون فقرات می کند. با این حال، این فرآیند مستلزم مصرف آب کافی است. با نوشیدن مقدار توصیه شده آب، هسته دیسک می تواند به راحتی هیدراته شود و سالم بماند.

بله، آب آشامیدنی می تواند به پیشگیری از بیماری دژنراتیو دیسک کمک کند. اگر آب کافی ننوشید، دیسک های ستون فقرات شما پس از نوشیدن آب در طول روز به اندازه کافی هیدراته نمی شوند. این بدان معناست که دیسک‌ها کوچک‌تر می‌شوند و عملکرد کمتری دارند که می‌تواند خطر آسیب به فیبرهای کلاژن دیسک را افزایش دهد. آسیب به رشته های کلاژن می تواند منجر به التهاب، فتق دیسک و حتی فشرده سازی عصب نخاعی شود. با گذشت زمان، ستون فقرات شما از کم آبی مکرر رنج می برد، که می تواند منجر به خشک شدن دیسک های کمر شود که می تواند منجر به بیماری های دژنراتیو یا تخریب دیسک شود.

چقدر آب باید بنوشید؟

برخلاف تصور رایج، مقدار مشخصی از آب آشامیدنی روزانه وجود ندارد. زیرا مصرف آب ایده آل برای یک فرد بسته به عواملی مانند موارد زیر می تواند بسیار متفاوت باشد:

سطح فعالیت: افرادی که به فعالیت های بدنی مانند ورزش می پردازند، احتمالاً نسبت به افرادی که انجام نمی دهند، به آب بیشتری نیاز دارند.

شرایط محیطی: افرادی که در آب و هوای گرم زندگی می کنند اغلب نیاز به نوشیدن آب بیشتری دارند تا به اندازه کافی هیدراته بمانند.

شرایط پزشکی: نیاز شما به آب ممکن است بسته به سلامتی شما متفاوت باشد. برخی از شرایط سلامتی، مانند نارسایی قلبی، ممکن است باعث شود شما کمتر از حد معمول آب بنوشید. برعکس، اگر در حال شیردهی هستید، ممکن است به آب بسیار بیشتر از حد معمول نیاز داشته باشید. در صورت شک، بهتر است با پزشک خود در مورد میزان آب مصرفی در طول روز صحبت کنید.

نکاتی برای هیدراته ماندن

با ایجاد تغییرات کوچک در برنامه روزانه خود، می توانید اطمینان حاصل کنید که آب کافی می نوشید. این تغییرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

یک بطری آب قابل استفاده مجدد را پر کنید و آن را تمام روز همراه خود نگه دارید. برخی از بطری های آب مدرن، بطری های هوشمندی هستند که نوشیدن آب را در زمان های خاصی به شما یادآوری می کنند.

اگر نوشیدن آب ساده برایتان سخت است، می‌توانید آب بطری خود را با تکه‌های میوه یا طعم‌های طبیعی مانند عصاره‌های مختلف گیاهی مخلوط کنید.

قبل از هر وعده غذایی یک تا دو لیوان آب بنوشید

می‌توانید اپلیکیشنی را نصب کنید تا به شما یادآوری کند که در زمان‌های مختلف آب بنوشید و به شما در رسیدن به اهداف هیدراتاسیون کمک کند. همچنین مصرف میوه ها و سبزیجات خود را افزایش دهید تا آب موجود در این غذاها برای بدنتان تامین شود.

فواید شنا برای دیسک کمر

کشش عضلات یا رباط های کمر شایع ترین علت کمردرد است. شنا یک محیط غیر تحمل کننده وزن را فراهم می کند که در آن می توان عضلات پشت را تمرین داد، استرس را بر تمام مفاصل بدن کاهش داد و دامنه حرکت را افزایش داد. فشار هیدرواستاتیک آب همچنین به تقویت جریان خون سالم به عضلات بزرگ پشت و گروه‌های عضلانی کوچک‌تر که از عضلات بزرگ‌تر حمایت می‌کنند کمک می‌کند.

بهترین نوع حرکت آب برای بیماران مبتلا به کمردرد، در حالت عمودی یا ایستاده انجام می شود تا ستون فقرات خنثی بماند و از کشش جلوگیری شود. ورزش‌هایی که عضلات شکم و لگن را تمرین می‌دهند، سلامت کمر را نیز بهبود می‌بخشند، زیرا عضلات مرکزی قوی برای حفظ وضعیت و تراز خوب و همچنین ستون فقرات سالم ضروری هستند.

ایروبیک در آب

اگر شناگر خوبی نیستید یا در حال بهبودی پس از آسیب هستید، ایروبیک در آب می تواند به تقویت عضلات مرکزی و پایین کمر شما کمک کند و پشت شما را برای شنای بیشتر آماده کند. با راه رفتن یا دویدن در آب شروع کنید تا ضربان قلب خود را افزایش دهید و فشار را از روی مفاصل خود بردارید. حدود 10 تا 20 قدم به جلو راه بروید، سپس به عقب برگردید و سرعت را افزایش دهید تا تمرین دشوارتر شود.

هنگامی که دویدن در آب آسان شد، کلاس ایروبیک در آب را امتحان کنید. اصطکاک آب در تمام حرکات مقاومت خفیفی ایجاد می کند و باعث تقویت عضلات اطراف مفاصل و پشت می شود. یک کلاس خوب باید شامل تمرینات گرم کردن، خنک کردن و انعطاف پذیری از جمله تمریناتی مانند رقص، آهسته دویدن و پرش کم باشد.

کرال پشت

اگر از شانه‌های گرد یا کمردرد رنج می‌برید، شنای کرال پشت را امتحان کنید، که شانه‌ها را در وضعیت صحیح قرار می‌دهد و قسمت بالایی پشت و شانه‌ها را تقویت می‌کند. چرخش جزئی لگن در حین کرال پشت روی عضلات مرکزی نیز کار می کند. علاوه بر این، امواج حاصل از ضربات دست، عضلات شکم را تقویت کرده و از ستون فقرات شما حمایت بیشتری می کند.

از گشاد شدن بیش از حد یا باز شدن بیش از حد پشت یا مفاصل خودداری کنید

تکنیک خوب برای محافظت از ستون فقرات در هنگام شنا ضروری است. کشش بیش از حد مفاصل، تاندون‌ها یا عضلات پشت می‌تواند در حین شنا رخ دهد که به طور مکرر ستون فقرات و گردن را حرکت می‌دهد، مانند کرال سینه یا پروانه. علاوه بر این، هنگامی که شناگر سعی می کند سر را در آب نگه دارد یا قفسه سینه را بالا بیاورد، پاها پایین می آیند و فشار روی کمر افزایش می یابد. هنگام شنا، گردن خود را شل کنید و سر خود را به سمت جلو نگه دارید، بدون اینکه آن را زیاد بلند کنید. عضلات زیر شکم را سفت نگه دارید تا میزان حرکت گردن کاهش یابد.



امروزه پیاده روی در آب به یکی از محبوب ترین ورزش ها در بین طبقات مختلف و به دلایل مختلف تبدیل شده است. اما آیا این روش واقعا مفید است؟ پاسخ تمام سوالات خود را در این مقاله بخوانید.

به گزارش پول تیکت؛ این روزها وقتی به استخر می رویم با افراد زیادی در هر سنی مواجه می شویم که فقط برای قدم زدن در آب به استخر می آیند. آنها دلیل آن را توصیه پزشک، تلاش برای بهبود عواقب بعد از جراحی، پیشگیری از دردهای استخوانی مانند درد پا و کمر و… و همچنین عواقب پیری عنوان می کنند.

در واقع ما اغلب افرادی را می بینیم که در انتهای کم عمق استخرهای عمومی راه می روند و ذکر می کنند که به توصیه پزشک این کار را انجام می دهند. اما آیا پیاده روی در آب واقعا مفید است؟ شاید این سوال برای شما پیش آمده باشد که راه رفتن در آب چه دلیلی دارد و چه تاثیری بر بدن انسان دارد که در ادامه به طور مفصل به آن می پردازیم.

1- پیاده روی در آب چه عوارضی دارد؟

پیاده روی یک ورزش بسیار مفید است که اثرات زیر را دارد که در ادامه تعدادی از آنها را مشاهده خواهیم کرد:

تقویت عضلات اندام تحتانی و تنه

تقویت استخوان های لگن، ستون فقرات و اندام تحتانی و جلوگیری از پوکی استخوان

افزایش جریان خون و تنفس، کمک به عملکرد بهتر قلب و ریه ها و پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی

این اثرات در هنگام راه رفتن روی زمین بیشتر است. پس کسی که می تواند در خشکی راه برود نیازی به راه رفتن در آب ندارد. راه رفتن روی زمین برای سلامتی بسیار مفیدتر از راه رفتن در استخر است، مگر در مواردی که بیمار به دلایلی نتواند این کار را انجام دهد.

مثلا:

به دلیل بیماری قلبی، راه رفتن روی زمین فشار زیادی به سیستم قلبی عروقی وارد می کند (راه رفتن روی زمین به انرژی بیشتری نیاز دارد و قلب و ریه ها برای تامین این انرژی باید بیشتر کار کنند).

به دلیل بیماری مفصلی یا استخوانی اندام تحتانی، راه رفتن روی زمین باعث ایجاد درد در اندام ها می شود (در فردی که به هر دلیلی از درد در اندام ها رنج می برد، راه رفتن روی زمین می تواند باعث افزایش فشار بر روی بافت آسیب دیده و در نتیجه افزایش درد شود. )

وقتی انسان در آب غوطه ور شود، سبک و سبک می شود. این کاهش وزن می تواند از چند جهت به بیمار کمک کند.

با وزن سبک تر، انرژی کمتری برای راه رفتن لازم است. در نتیجه بیماران با ظرفیت قلبی عروقی و ریوی پایین می توانند بهتر در آب راه بروند. افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی و ریوی ممکن است هنگام کمی راه رفتن روی زمین دچار تنگی نفس شوند. بنابراین آنها کار نمی کنند. این عدم راه رفتن می تواند به سرعت منجر به ضعف در عضلات تنه و اندام تحتانی شود.

این ضعف عضلانی از یک طرف آنها را ضعیف می کند و از طرف دیگر باعث ایجاد دردهای گسترده در بدن از جمله درد کمر و زانو می شود. این بیماران می توانند با راه رفتن در آب قدرت عضلانی تنه و اندام تحتانی خود را حفظ یا حتی بهبود بخشند.

سبک بودن در آب باعث می شود فشار کمتری به بافت ها و ساختار اندام تحتانی وارد شود. کسانی که از بیماری‌های استخوان‌ها، مفاصل، تاندون‌ها، رباط‌ها، ماهیچه‌ها و سایر بافت‌های تنه و اندام‌های تحتانی رنج می‌برند ممکن است هنگام راه رفتن درد بیشتری را تجربه کنند. این باعث می شود که فرد کمتر راه برود و همین راه رفتن کمتر می تواند قدرت تنه و عضلات اندام تحتانی را کاهش دهد و سپس شدت درد را افزایش دهد. با راه رفتن در آب، بیمار می تواند به راحتی مفاصل خود را حرکت دهد. از طرفی اگر دمای آب کمی بالا و ولرم باشد، این گرما باعث کاهش درد بیمار و تسهیل حرکت اندام ها و مفاصل او می شود.

البته باید به خاطر داشت که راه رفتن در آب تاثیری در افزایش استحکام و استحکام استخوان ها یا پیشگیری از پوکی استخوان ندارد.

چگونه در آب راه برویم؟

پیاده روی در آب، مانند هر ورزش دیگری، باید به آرامی شروع شود. ابتدا حدود پنج دقیقه به آرامی در آب راه بروید سپس به تدریج سرعت راه رفتن خود را افزایش دهید.

اگر از بیماری های قلبی عروقی یا تنفسی رنج می برید، مراقب باشید که خود را در معرض تغییرات ناگهانی دما قرار ندهید. دمای آب دوش قبل از استخر و خود آب استخر باید طوری باشد که نه خیلی گرم باشد و نه خیلی سرد. اگر دمای آب با دمای اتاق متفاوت است، به تدریج بدن خود را در معرض آب قرار دهید تا فشاری بر سیستم قلبی عروقی شما وارد نشود.

اگر برای کاهش درد کمر یا زانو در آب راه می روید و می خواهید از راه رفتن در آب بهره مند شوید، باید کمی سریعتر در آب راه بروید تا مقاومت آب را در برابر ران های خود هنگام راه رفتن احساس کنید. در ابتدا به آرامی راه بروید، اما به تدریج سرعت خود را افزایش دهید تا زمانی که احساس کنید پاهایتان آب را می شکند و به سمت جلو حرکت می کنند. با انجام این کار، باید بتوانید مقاومت آب را در قسمت جلوی ران و ساق پا احساس کنید. این روش راه رفتن باعث قوی شدن عضلات شکم و عضلات اطراف ستون فقرات و عضلات چهار سر ران می شود و در نتیجه کمردرد و زانو درد به تدریج کاهش می یابد.

اگر محدودیت حرکتی دارید، هنگام راه رفتن در استخر مراقب باشید. مراقب باشید در استخر سر نخورید. کف استخر ممکن است خیلی لغزنده باشد، به خصوص در مناطق رنگ شده. برای بهتر راه رفتن می توانید از دمپایی های مخصوص برای حفظ بهتر تعادل خود استفاده کنید.

اگر مشکلات قلبی عروقی یا تنفسی دارید، بهتر است از استخرهایی استفاده کنید که برای ضدعفونی کردن آب به جای کلر، از ازن استفاده می کنند. در استخرهایی که از کلر برای ضد عفونی کردن آب استفاده می کنند، غلظت بالای گاز کلر در هوای استخر ممکن است برای سیستم تنفسی شما مفید نباشد.

ارتوپدی ایران



تفاله استخر مجموعه ای از حباب های کفی غلیظ در یک استخر شنا است. تشخیص تفاوت بین حباب و فوم می تواند دشوار باشد، اما به طور کلی، فوم از اتر غلیظ ساخته شده است و روی سطح می ماند، در حالی که حباب ها از هوا پر می شوند و خیلی راحت تر می ترکند.

هنگامی که آب بسیار غلیظ است، کف روی سطح استخر ظاهر می شود. چندین عامل مختلف می توانند باعث ایجاد کف استخر شوند – برخی از آنها ساخته دست بشر هستند و برخی دیگر صرفاً به دلیل عدم تعادل شیمیایی ناشی از کلر استخر. در این مقاله از مجله شیمی فیزیک، به تمام علل مختلف ایجاد کف روی آب استخر و نحوه مقابله با آن می پردازیم.

آیا کف روی آب استخر خطرناک است؟

تعادل آب استخر برای نگهداری مناسب استخر ضروری است. عوامل متعددی می توانند باعث ایجاد کف استخر شوند، از جمله مواد شیمیایی نامتعادل، شامپوها یا سایر محصولات بهداشتی و شناگران بیش از حد همزمان در استخر.

کف استخر ذاتاً خطرناک و خطرناک نیست. در واقع، شنا کردن در استخر حاوی فوم می‌تواند کاملاً بی‌خطر باشد تا زمانی که مواد شیمیایی استخر به درستی متعادل باشند. با این حال توصیه می شود هر چه زودتر پس زمینه را حذف کنید تا آبی شفاف و زیبا داشته باشید.

نحوه حذف کف از آب استخر

فوم شامپو و محصولات آرایشی و بهداشتی

اگر بعد از دوش گرفتن داخل استخر بپرید، ممکن است باقیمانده شامپو، نرم کننده یا شوینده بدن با آب استخر مخلوط شود و کف ایجاد کند. باید از شناگران بخواهید قبل از ورود به استخر دوش بگیرند و قبل از ورود به آب استخر از استفاده از دئودورانت، شامپو خشک، اسپری بدن یا سایر محصولات خودداری کنند.

فوم جامدات محلول (TDS).

ایجاد کف در استخر نیز می تواند ناشی از سطوح بالای مواد جامد محلول (TDS) باشد. اجسام خارجی مانند روغن و خاک در استخرهای شنا حل می شوند. سطوح بالای TDS باعث کدر شدن آب و حتی طعم شور می شود. شنا در استخرهایی با سطح TDS بالا ناسالم است و نگهداری استخر را دشوارتر می کند و محیطی ناامن ایجاد می کند.

سختی کلسیم پایین

سطوح پایین سختی کلسیم در آب استخر می تواند باعث نرمی بیش از حد آب شود. این وضعیت مسئول بسیاری از مشکلات از جمله pH پایین، خوردگی، اچ و کف استخر است. خوشبختانه رفع این مشکل نسبتاً ساده است. بهترین راه برای رفع سختی کم کلسیم در استخر، افزایش آن است.

جلبک کش بی کیفیت یا بیش از حد

اگرچه مواد شیمیایی برای نگهداری مناسب استخر ضروری هستند، اما می توانند باعث ایجاد کف نیز شوند، به خصوص اگر اخیراً از مواد شیمیایی استخر مانند کلر استخر استفاده کرده باشید. اکثر جلبک کش ها وقتی به آب استخر اضافه می شوند کف می کنند.

با این حال، فوم ناشی از جلبک کش باید خود به خود تجزیه شود، اما جلبک های غیر کف کننده نیز در دسترس هستند. همچنین، بهتر است از پلیمرهای 10 درصد و جلبک‌کش‌های مسی خودداری کنید، زیرا به دلیل محتوای فلز می‌توانند باعث ایجاد خزه یا لکه بر روی استخر شوند.

سایر مواد شیمیایی استخر

اگر مواد شیمیایی از تعادل خارج شوند، می تواند باعث ایجاد کف در استخر شما شود. مهم است که به طور مرتب آب استخر خود را با استفاده از کیت تست استخر آزمایش کنید تا مطمئن شوید که مواد شیمیایی در سطوح صحیح هستند. اگر مواد شیمیایی، از جمله pH یا کلر، تعادل نداشته باشند، کف می تواند در استخر ایجاد شود.