چرا دشت کویر برای زندگی و کار کشاورزی مساعد نیست

دشت کویر در مرکز ایران و جنوب شرقی رشته کوه البرز قرار دارد. طول آن تقریبا 800 کیلومتر و عرض آن 320 کیلومتر است. وسعت 77600 کیلومتر مربع دشت کویر آن را به بیست و سومین کویر بزرگ جهان تبدیل کرده است.

دوران مدرسه را یادتان می‌آید وقتی امتحان جغرافیا داشتیم باید نام “دشت کویر” و “کویر لوت” را برای امتحان حفظ می‌کردیم؟! شما را نمی‌دانم اما آن زمان همیشه جای این دو کویر ارزشمند را قاطی می‌کردم! دشت کویر که با نام‌های کویر مرکزی و صحرای عظیم نمک هم شناخته می‌شود، یکی از پهناورترین کویرهای جهان در قلب فلات ایران است؛ البته باید صفت مرموزترین را هم اضافه کنیم. فعلا از بزرگی و مرموز بودنش همینقدر بدانید که 800 کیلومتر طول و 320 کیلومتر عرض دارد و تا چشم کار می‌کند شن و ماسه می‌بیند. با اسمارتیز همراه باشید تا در مورد این کویر ایران بیشتر بدانید.

شما نیز ممکن است به این موارد علاقه مند باشید!

بهترین زمان دیدن دشت کویر

مانند بقیه مناطق کویری ایران، بهترین زمان برای سفر به دشت کویری، پاییز و زمستان است. دیدن بارش شهابی که یکی از تفریحات معروف کویر نوردان است در چنین مواقعی اتفاق می افتد. بنابراین قبل از عزیمت به دشت کویر، حتماً سایت های نجوم را برای اطلاع از تاریخ این رویداد زیبای آسمانی بررسی کنید. دشت کویر در تابستان، بهار و حتی اوایل پاییز غیر قابل تحمل می شود.

ماسه های دست نخورده و آسمان های عجیب دشت کویر

راه دسترسی به دشت کویر

آدرس: ایران، مرکز فلات ایران

دسترسی: دشت کویر در مرکز فلات ایران قرار دارد و از دامنه جنوبی رشته کوه البرز شروع شده و تا مرکز ایران ادامه دارد. از شمال به دامنه های البرز مرکزی و از غرب به جاده ارتباطی دامغان – جندق و کویر ریگ جن متصل است. از شرق به کوه های پیرحاجات و ازبک و از جنوب به محور اتصال خور طبس منتهی می شود.

مثل نقاشی نیست؟

از آنجایی که دشت کویر به مناطق و آبادی‌های مختلفی منتهی می‌شود، پس از چند مسیر می‌توانید به آن برسید. مثلا از سمت آران و بیدگل، ابیانه، جندق، چوپانان، خور و بیابانک، دریاچه نمک، ریگ جن، سگزی، قم، کاروانسرای سفیدآب، کویر ابرکوه، گرمه، گز، مرنجاب، مصر، نائین، ورامین و محمد آباد کوره.هزینه بلیط و ساعات دسترسی

قیمت بلیط برای گردشگران ایرانی: رایگان

هزینه بلیط برای گردشگران خارجی: رایگان

ساعات بازدید: 24 ساعت

مدت زمان پیشنهادی بازدید: تا زمانی که بخواهید، به شرط داشتن وسایل کمپینگ و پیاده روی.

دانستنی‌هایی قبل از دیدن دشت کویر

همانطور که در مقدمه گفتیم طول دشت کویر حدود 800 کیلومتر و عرض آن 320 کیلومتر است. البته این ارقام تقریبی است و نمی توان با قاطعیت گفت که دقیقا این مساحت را دارد.

دشت کویر یک کویر واحد نیست و از اقلیم های مختلفی تشکیل شده است که در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت. ارتفاع دشت کویر از سطح دریا 700 متر است. اما اگر می خواهید پست ترین نقطه دشت را بشناسید ارتفاع آن 650 متر است. از سوی دیگر شمال دشت با ارتفاع 838 متر مرتفع ترین نقطه دشت کویر به حساب می آید.

دشت کویر فقط یک شن و ماسه نیست. محل زندگی حیوانات و گیاهان مختلف است. بنابراین دشت کویری دارای مناطق حفاظت شده زیادی است. مروست، دامغان و منطقه معروف خارتوران دارای مناطق حفاظت شده است.

یکی از گرم ترین نقاط روی زمین، کویر نمک دشت کویر است. دمای هوا در این منطقه در تابستان به بالای 60 درجه سانتیگراد می رسد! از طرفی اختلاف دمای شب و روز 70 درجه سانتیگراد است. قسمت اصلی کویر نمک باتلاقی است، اما در حاشیه آن تپه‌ها و تپه‌های شنی مرتفع پراکنده است. پوشش گیاهی این بخش عمدتاً هالوفیت است.

پوشش گیاهی اصلی کویر نمک هالوفیت است. هالوفیت ها گیاهانی شور هستند که به عنوان گیاهان نمک دوست نیز شناخته می شوند. هالو در زمان یونانی به معنای نمک و فیت نیز به معنای گیاه است. از آنجایی که این گیاهان در محیط های شور یافت می شوند و نمک را جذب می کنند و به زندگی خود ادامه می دهند، به هالوفیت معروف شده اند.

آیا تا به حال به شکل گیری دشت کویر فکر کرده اید؟ زمین شناسان می گویند که حدود ده میلیون سال پیش، دریاچه آب شوری به نام تیس دقیقاً در جایی که کویر امروزی است قرار داشت. با گذشت زمان و به دلیل گرمای هوا، دریاچه به تدریج خشک شد و باتلاق ها و تپه های شنی جای آن را گرفتند. زمین شناسان می گویند این نظریه بر اساس رسوبات طبقه بندی شده ای است که در بیابان یافت می شود. بنابراین دشت کویر در گذشته های دور دریاچه ای بوده است.

چرا کسی در بیابان زندگی نمی کند؟ در قسمت غربی کویر، خاک‌های رسی متورم فاقد پوشش گیاهی هستند و به همین دلیل خاک اصلاً برای کشاورزی مناسب نیست. آب آشامیدنی ندارد و همه اینها را با گرمای طاقت فرسای دشت ترکیب می کند تا بفهمد چرا هیچکس در این دشت زندگی نمی کند. در ایران کویرهایی وجود دارد که در آن روستاها و آبادی های مجاور وجود دارد، حتی گاهی تا یک کیلومتری. اما دشت کویر کیلومترها کویر است.

هسته مرکزی دشت کویر عجیب ترین قسمتی است که هنوز تا حد زیادی گرم، خشک و ناشناخته باقی مانده است. اگر جسارت و تحمل دارید به مرکز دشت کویر بیایید و داستان خود را برای ما تعریف کنید تا با مرکز دشت کویر بیشتر آشنا شویم. قبل از رفتن، بدانید که مرکز صحرا خالی از تمام زندگی است. اما در اطراف این هسته گیاهان سازگار با خاک های شور یا هالوفیت ها وجود دارد. همچنین زمین های بیابانی و گوزن های گرسنه وجود دارد که از گیاهان تغذیه می کنند. اما در حاشیه کویر دشتی به نام دشت مغان وجود دارد که با وجود شوری آب می توان از آن برای کشاورزی استفاده کرد.

گنبدهای نمکی دشت کویر یکی دیگر از شگفتی های این منطقه است که یکی از بهترین نمونه های این پدیده زمین شناسی در جهان است. در ادامه تاریخ تبدیل دریاچه به دشت کویری و به مرور زمان لایه‌هایی از نمک از کف دریاچه برخاسته و در زیر لایه‌هایی از گل مدفون شدند. در واقع، نمک ها خوش شانس بودند، زیرا چگالی نمک کمتر از سنگ و گل است. بنابراین، آنها به تدریج لایه های بالایی خود را هل دادند و طی میلیون ها سال از میان رسوبات نفوذ کردند و گنبدهای نمکی را در سطح زمین تشکیل دادند. در دشت کویر حدود 50 گنبد نمکی وجود دارد که برخی از آنها در معرض فرسایش باد و باران هستند. به غیر از گنبدهای نمکی، چند ضلعی ها یا چندضلعی های نمکی نیز قابل ذکر است که در قسمت های جنوبی و مرکزی کویر یافت می شوند.

خاک های زرد و نمک سیاه در دشت کویر فراوان است. برخی از نقاط زمین با حفره های دهانه مانند پوشیده شده است. این سوراخ ها به دلیل تبخیر سریع آب و تخلخل زمین ایجاد شده اند.

جاده امروزی آن سوی دشت کویر روزگاری مسیر کاروان سواری بوده است. جاده ای که کاروانیان از تورود به عروسان می رفتند. البته از این محور فقط در مواقع ضروری استفاده می شد.

اما دلیل وجود باتلاق ها در بیابان چیست؟ فکر کنم تا الان حدس زده باشید در بیشتر نقاط دشت پوشش گیاهی وجود ندارد. زمین های دشت کویری نیز کم ارتفاع است. در نتیجه با کمترین بارندگی، باتلاقی در دشت کویری شکل می گیرد. بنابراین، پیاده روی در کویر بدون مطالعه و آمادگی برای ماه های بارانی خطرناک است.

راهنمای بازدید از دشت کویر

سفر در بیابان بسیار خطرناک است. در کنار وسعت دشت کویر، عدم آشنایی با تجهیزات لازم و نقشه خوانی، نبود خودروی مناسب برای کوهنوردی در کویر و عدم کمک راهنمای محلی از مواردی است که باید به آنها توجه کنید. برای مثال حتی اگر فکر می کنید نمکزارهای دشت کویر دارای سطوح سختی هستند و راه رفتن یا رانندگی روی آنها اشکالی ندارد، باید بگوییم که باید این فکر را از سرتان بیرون کنید. با وجود سطوح سخت این نوک ها، ضخامت آنها تنها چند سانتی متر است. در زیر این لایه گل و لای سست چربی مانند یا به قول محلی ها چاربا وجود دارد که بسیار خطرناک است و اگر فردی وارد آن شود بیرون آمدن از آن بسیار سخت و دشوار است. در کل پیشنهاد می کنیم هرگز به تنهایی در دشت کویری سفر نکنید. از دشت کویر باید با راهنمایان مجرب بازدید کرد. از مسیرهای گردشگری استفاده کنید یا به دشت کویری با چند بزرگراه بروید.

نمای هوایی از دشت کویر

اگر تصمیم گرفتید که به یکی از مناطق دشت کویر سفر کنید، برای‌تان لیستی از تجهیزات و وسایل لازم در سفری کویری را آماده کردیم. البته وقتی با راهنمای محلی یا تور مسافرتی به سفر کویری رفتید، آن‌ها هم به شما می‌گویند چه وسایلی را بردارید. آژانس‌های مسافرتی و برگزارکنندگان تورهای گردشگری معمولا برنامه‌های شاد و متنوعی مثل شترسواری، رصد آسمان کویر با تلسکوپ، آتش روشن کردن و خوردن سیب‌زمینی و بلال کبابی را برگزار می‌کنند.
وسایل لازم برای سفر کویری:

نور فلاش

داروی شخصی

کرم خورشیدی

وسایل بهداشت فردی

کفش پیاده روی، صندل و دمپایی پیاده روی

فلاسک و لیوان چای شخصی

لباس مناسب برای مناطق کویری: گشاد، رنگ روشن، روشن

پتوی مسافرتی

بطری آب

کوله پشتی سبک

کیسه زباله

زیرانداز

آجیل و شکلات فندقی

عینک آفتابی، کلاه آفتابی

کیسه خواب

چادر مسافرتی

عکس ماهواره ای از کویر دشت کویر.

عکسی که در بالا می‌بینید، عکس کاملا متفاوتی از دشت کویر است. براساس تکنیک خاص عکاسی در این عکس، بیشتر رنگ‌هایی که می‌بینید، به خاطر اختلاف‌های ترکیبات شیمیایی در صخره‌ها و تپه‌ها بوجود آمده.
مثلا رنگ‌های تند آبی به خاطر رسوب نمک‌هایی است که از رستنی‌ها و گیاهان کویری باقی مانده که با شید آبی نشان داده می‌شود.

پتانسیل کشاورزی نواحی اطراف کویر و کوهپایه ها قابل چشم پوشی نیست و با توجه به اختلاف دمایی بین کوه و دشت می توان انتظار داشت که زندگی کشاورزی مکمل در کوهپایه ها و دشت ها تامین شود. برای پرورش مناسب است. دشت گرم است و آب کمتری دارد اما محصولات گرمسیری آن گرانبها است. این تفاوت اقلیمی از قدیم الایام در زندگی کشاورزی کرمان زبانزد بوده و جغرافی دانان مسلمان در همه جا مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری را از هم متمایز کرده اند.

بررسی اجمالی شرایط کشاورزی محلی نشان داد که نه تنها شرایط طبیعی مساعد نیست، بلکه از آنها به نحو مطلوب استفاده نمی شود. کار کافی نبود، انگار که کشاورزی لزوماً به زور انجام می شد. به عنوان مثال در شهرستان گوک که بیش از ده هزار نفر سکنه دارد، هیچ منبع درآمدی از کشاورزی وجود ندارد و درآمد باغات میوه در منطقه کم است، اما صنعت داخلی قالی بافی افراد زیادی را مشغول به کار کرده است. در شهداد و اندوگرد مشغول بود و نخل کاشت

درآمد دارد اما نوع خرما خوب نیست و مصرف آن محدود است و مردم حلی توجهی به اصلاح نوع و بازار یابی ندارند. جاده های اصلی در واقع وضعیت بدتری دارند. کشیت با 400 نفر جمعیت فقط نخل خرما دارد و مردم محلی پول کافی برای فروش آن را در بیرون ندارند. گندم می رسد و تجارت شروع می شود. درآمد مردم در روستاهای کوهپایه ای کمتر است چون جاده ندارند و دنیای بیرون را تجربه نمی کنند.

شرایط عمومی کشاورزی نامطلوب است، برخلاف تصور، آب زیادی برای روستاهای منطقه لوت غربی وجود دارد، اما نمی توان از همه آب استفاده کرد و آب های شور زیادی به زمین نفوذ کرده و آن را از بین می برد.

در شهداد، کشیت، اندوگرد و گودیز آب به طور کامل برای کشاورزی استفاده نمی شود، آب رودخانه ها حتی در فصول خشک نیز هدر می رود. آنها از طریق یک کانال زیرزمینی بین کوه مقدار لازم آب را از رودخانه برداشته و فراموش کردند وارد آن شوند، در حالی که با تحقیقات محلی مشخص شد که حتی در تابستان نیز آب زیادی به بستر رودخانه می ریزد. اگر این آب‌ها در اطراف یزد یا رفسنجان وجود داشت در زمستان حتی یک قطره هم هدر نمی‌رفت، اما در شهداد چون اقتصاد کشاورزی به میوه و خرما و اندکی غلات محدود می‌شود، کسی به توسعه کشت توجهی نمی‌کند.

وضعیت مالکیت آب نیز با سایر مناطق ایران متفاوت است: قنات یا رودخانه تقسیم شده است، اما هر دهقانی سهمی از آب ندارد و می گویند هرکس به وسعت زمین خود از آب استفاده می کند. . روش آبیاری باغات مرکبات و خرما خوب نیست و برای آبیاری درختان اطراف درختان را سوراخ می کنند و کل چاله را در آب فرو می برند و گاهی فراوانی آب باعث اختراع می شود یعنی زمین بکر را سیراب می کنند. یک سال تا علف بیرون بیاید، علف ریشه دوانده، سال بعد آن را می‌کارند، غافل از اینکه در زمین شور، بیشترین اقتصاد را باید در بهره‌برداری از زمین، کمبود آب به کار برد. تنها زمین را ویران می کند، بلکه آن را شور می کند.

اگر آب زیاد باشد، خاک بد است. تمامی زمین های کشاورزی در سازندهای رسی، گچی و نمکی قرار دارند. زمین باید با شستشوی مقدماتی نرم شود و به دلیل کمبود پوشش گیاهی و مواد آلی، زمین هوموس کافی ندارد و اگر کشت نشود به صحرای خشن تبدیل می شود.

مطالعات ما در خصوص شرایط کشاورزی منطقه بسیار اندک و محدود بود و تا آنجا که معلوم بود از منابع کشاورزی به اندازه کافی استفاده شده است، فرصت بازدید از روستاهای منطقه شهداد وجود نداشت.

این امکان ندارد. دامپروری بسیار کم است و تنها صنعت داخلی حصیر بافی از الیاف خرما است که فایده ای هم ندارد. اما با مراجعه به آثار جغرافی دانان صدر، خبیس مرکز صنایع ابریشم بوده و دارای باغ های توت فراوان بوده است، به نظر می رسد به تدریج درختان توت و پرورش کرم ابریشم از بین رفته و درختان مرکبات به جای آن رایج شده است.

حنا در قرون گذشته یکی از محصولات اصلی منطقه شهداد بود که امروزه تولید آن کم است، سرم نواحی شمالی شهرت دارد و مارکوپولو طرز تهیه آن را به تفصیل شرح داده است.

یکی دیگر از مناطق مهم کشاورزی در جنوب دشت لوت، بم و نرماشیر است که امروزه به خرما و مرکبات معروف است، اما قبل از بم مرکز بزرگ پنبه‌بافی بوده و پارچه‌های بم، به‌ویژه قالی‌های بم شهرت داشته است.

منطقه کشاورزی نصرت آباد در شرق بخشی از منطقه سیستان است که بسته به شرایط محلی باید به طور جداگانه مورد مطالعه قرار گیرد.

مناطق اطراف لات دارای استعدادهای کشاورزی فراوانی هستند که نباید از آن غافل شد و با بررسی دقیق شرایط طبیعی و انسانی محلی باید پروژه های ساختمانی بزرگی برای منطقه برنامه ریزی کرد.

مطالعه نوع زیستگاه به معنای عام آن اعم از شهر یا روستا یا قلعه، چالش بسیار بزرگی از نظر تحقیقات انسانی است. در تمام شهرهای کرمان و حتی شهرهای باستانی قلعه هایی وجود دارد که برخی از آنها از شاهکارهای معماری هستند. پر است و بسیاری ویران شده اند. گاهی آخرین نشانه زندگی قدیمی، قلعه ویران است. شکل قلعه ها همه جا یکسان نیست. برخی از آجر و برخی دیگر از خشت ساخته شده اند. و در اطراف قلعه ها انواع دیگری از سکونت یافت شد. به تدریج این قلعه ها ویران و متروک شدند و مردم خانه های دیگری در اطراف آنها ساختند. ساخت قلعه برای اقامتگاه اصلی به دلیل نبود امنیت در منطقه و جنگ و خونریزی است. آدیده در این منطقه دور افتاده ایران است. در تواریخ صحنه های بسیار رقت انگیزی از محاصره حصار و مقاومت چندین ماهه ساکنان، وقوع قحطی، تسخیر حصار و تخریب آن پس از پیروزی فاتح وجود دارد. تخریب حصار نمونه ای از درهم شکستن مقاومت است. مردم بودند و شاید حصار بعد از یک تخریب بزرگ بازسازی نشده بود.

تحقیق منظم در مورد انواع حصارها و تفاوت شکل حصار با توجه به مناطق جغرافیایی موضوع بسیار مفید است، در کوهستان های شمالی از این نوع حصارها که به نام محلی کلاته و کلمه کلاته در سراسر خراسان و مرکز ایران رایج است. او بیاید و لوت جزء کلوت باشد نه به معنای برهنه بودن.

نوع اقامتگاه باید در شرایط جغرافیایی محل مطالعه شود

سکونت ناشی از پیوند خصوصیات طبیعی زمین (شمع‌ها، دیوارها، صخره‌ها) است و در مناطق بم و نصرت‌آباد که خانه‌های ثابت و متحرک در کنار هم قرار دارند، تغییر شکل باید با توجه به ویژگی‌های محلی بررسی شود.

پراکندگی جمعیت و تعداد آن در جنوب شرق ایران با وضعیت عمومی کشور همخوانی ندارد. شرق و جنوب شرقی بسیار کم جمعیت است و شاید کم جمعیت ترین مناطق ایران منطقه دشت لوت باشد. طبیعت مشکلات بی شماری را برای زندگی انسان در این مناطق به وجود آورده است، اما وضعیت کنونی نتیجه ناسازگاری محیطی نیست و بررسی های تاریخی نشان می دهد که جمعیت این مناطق در گذشته بیشتر بوده است، شاید در هیچ کجای ایران، تعداد خرابه ها وجود نداشته باشد. و شهرهای متروک و آبادی های بی نام به وسعت بیابان های لوت است.بزرگترین مرکز جمعیتی منطقه لوت بم است و فراتر از این شهر سکونتگاه های بزرگی با 10000 نفر جمعیت وجود داشت. شهداد مرکز بخشی با تعداد بیشتر است. بیش از 100 نفر، حدود 5000 نفر و اگر کل قسمت شهداد را در نظر بگیریم، جمع کمی بدست می آید.

بررسی های اولیه در برخی روستاها از جمله کشیت نشان داد که میانگین سنی مردم بسیار پایین است. افراد مسن کمتری در کشیت مشاهده شدند و حتی یک فرد 70 ساله هم وجود نداشت. مردم محلی گفتند که هیچ کس بیش از 50 سال زندگی نمی کند. سال اینجا این موضوع به تفصیل مورد بررسی قرار نگرفته است و در صورت صحت، حقیقتی تلخ است که قابل حل است. به گفته مردم محلی، ترکیبات ترکیبی آب آشامیدنی زندگی را کاهش می دهد، اما همانطور که مشاهده می شود، مالاریا هنوز در آنجا بیداد می کند. و در بسیاری از موسسات دیگر، و اصول بهداشتی رعایت نمی شود. .

باید مطالعات دقیقی از نظر کمیت و کیفیت جمعیت در منطقه آغاز شود

و پرسشنامه ها حاوی اطلاعاتی در مورد نوع معیشت و سطح زندگی است و ظرفیت های فرهنگی و بهداشتی محلی شناخته شده است تا بتوان برای یافتن راه حل به نتیجه رسید.

با توجه به رشد روزافزون جمعیت ایران و اگر افزایش جمعیت به همین منوال ادامه یابد، در آینده نزدیک فضای کافی برای این جمعیت در مناطق غربی و شمال وجود نخواهد داشت و جنوب شرق باید آماده پذیرایی از تازه واردان باشد. و چه بهتر از این که اکنون با تدابیری زمینه را فراهم کرده است. دو رشته کوه گنوی شمالی در دو سوی دشت لوت مانعی طبیعی برای ارتباط ساکنان منطقه داخلی لوت با شرق و غرب است. در طرف دیگر کوه های شرقی دشت های رسوبی و حاصلخیز سیستان و در طرف دیگر کوه های غربی قرار دارند. دشت‌های پر آهن کرمان. در داخل این دو حصار، گذرهای شمالی و جنوبی از شمال به خراسان و از جنوب به بلوچستان آزاد است.

ساکنان کوهپایه‌ها و دشت‌های لوت از یک سو سد نفوذ ناپذیر صحرای هولناک و از سوی دیگر محفظه‌ی عظیم کوه‌ها دارند، بنابراین دو محیط زندگی متفاوت از نظر آداب و رسوم اجتماعی و شرایط زندگی، اسناد تاریخی، زبان و ویژگی های محلی، آنها با یکدیگر روبرو هستند

کرمانی ها و بلوچ ها. در تندباد حوادث تاریخی، زندگی این دو قوم به جهات مختلف تغییر کرد. آنها ثروتمند شدند. اسکله برای آنها مسیر تجاری با مواد فلزی گرانبها (آنتیموان)، رنگهای گیاهی (حنا، رونا، نیلی، فلور)، مواد گیاهی صنعتی (پنبه، پنبه)، مواد غذایی (غلات و حبوبات) و نیشکر) و محصولات نساجی است. ساخته شده توسط صنعتگران، کشاورزان و بازرگانان.

از قدیم الایام بلوچها مردمانی بادیه نشین و فقیر مانده اند و در جستجوی منابع رزق و روزی به سمت شمال پیش می روند و از دشت لوت تا دشت های کویری خراسان پیشروی می کنند. راهزنان کوچ و بلوچ هزار سال است که روستاها، آبادی ها و کاروان های این دشت های وحشتناک را تهدید می کنند.

در نوشته‌های رایج جغرافی‌دانان قدیم، دزدان را خطر بیابان‌نشینان می‌دانند و عضدالدوله دیلمی غنایم چند گروگان بلوچ را برای امنیت به شیراز برد و مدتی سرپرست راه‌ها بود. شکم گرسنه و میوه سدر یک ضرب المثل است.

امروز هم با وجود برقراری امنیت و از بین رفتن زندگی کویری، خاطرات روزهای سپری شده در اذهان کرمانی های غرب دشت لوت زنده است که شاید دلیل بی اطلاعی این مردم از داخل باشد. لوت و زندگی آنها در یک محیط اجتماعی محدود، خاطره زمانی است که راهزنان بلوچی به کاروان های باریک حمله کردند.

با توجه به شرایط طبیعی، اقتصادی و انسانی ذکر شده، می‌توان انتظار داشت که تحقیقات مردم‌شناسی پیرامون لات، نکات جالبی را در مورد زندگی اجتماعی ساکنان این منطقه روشن کند و هر جزیره از جوامع دارای ویژگی‌های محلی متمایز باشد. مادر این منطقه اجازه مطالعات مردم شناسی را نداد، اما مشخص بود که جوامع منطقه غرب با جوامع منطقه شرقی که عمدتاً بلوچ هستند، کاملاً متفاوت است، داخل محوطه، وضعیت گیاهان و حیوانات، و وضعیت بادها، و اگرچه در میدان نبوده‌اند، اما جاده‌های اطراف را می‌شناسند.

در اطراف لات باید تحقیقات دقیق مردم شناسی انجام شود، به ویژه به این دلیل که ساکنان لات به دلیل الزامات طبیعت کمتر با مردم خارج از منطقه مسکونی خود تماس دارند و ویژگی های اجتماعی جالبی را باید در چهار طرف یافت. تحقیقات زبانی باید انجام شود. انجام دهید تا ارتباط پیدا کنید.قبایل باستانی و تکامل گویش های محلی و مختلف را می توان انجام داد.