چرا تو دنیا عدالت نیست

ببین یکی از 19 ساله ها کنکور تجربی قبول میشه

2 سال بعد ازدواج می کند و مدرسه را رها می کند و هیچ اتفاقی نمی افتد

یک نفر در 25 سالگی کنکور می دهد و می رود تا دکتر شود!

در 30 سالگی کارخانه پدرت را به ارث می بری و در 40 سالگی می میری.

در 50 سالگی یک کارخانه می گیری و تا آخر عمر از آن لذت می بری…

هیچکس پشت یا جلوی کسی نیست.

هر چیزی که فکر می کنید به ذهنتان می رسد

عصبانی شدن با خدا فقط اوضاع را بدتر می کند

ببین کجا دوستت را خدا فراموش کردی!

ببین کجا نسبت به او بی تفاوت شده ای!

ببین، فکر نکن من مذهبی هستم، اصلا.

نه نماز می خوانم و نه روزه می گیرم و نه چیز دیگری

اما یک چیز را به خوبی می دانم که خداوند نسبت به ما حسادت دارد، آنقدر ما را دوست دارد که اگر چیزی یا کسی را بیشتر از خدا بخواهیم او را بیشتر از خدا دوست خواهیم داشت، به طوری که تقریباً فراموشش می کنیم. نکن نمیخوام بهش فکر کنم…

او را از ما دورتر می کند و بلندش می کند و می گوید باید من را در اولویت دوست داشتنت قرار دهی! اگر چیزی می خواهی با تمام عشقت از من بخواه! به من بگو که تو مرا فراموش نکردی! به خاطر چیزی با معشوق قهر نکن! او هم می گوید چون آنقدر دوستش داری که حاضری با من دعوا کنی، پس او را از تو می گیرم، می گیرم که تو را از دست ندهم! وقتی هنوز نگرفتی خیلی ازش پر شدی و اگر داشته باشی از من و این همه تشکر می کنی؟! اونوقت باید چیکار کنم؟ تنها بودن

نمی دونم می تونی بفهمی چی میگم یا نه، اما رابطه من با خدا همینه، همونطوریه که هر چی میخواستم بخاطرش خواستم و بهم داد.داده :))

خداوند متعال انسان را با قدرت بیکران خود آفرید و او را گرامی داشت و می فرماید: «وَمَا رَحْمَهُمْ بَنِیْدَ الْأَدْمِ وَهُمْ بِالْأَرْضِ وَ الْبَحْرَ وَأَنْهُمْ خَیْرَهُمْ وَ عَلَیْهُمْ. بسیاری از فضایل ما فرزندان آدمیم او را گرامی داشتیم و او را سوار بر خشکی و دریا کردیم و چیزهای پاک و پاکیزه به او روزی دادیم و او را بر بسیاری از مخلوقات خود برتری دادیم و انسان را برای خود و برای زندگی بزرگ، سرشار از خوبی و مهربانی و لذت، یقیناً «وجود» همیشه بهتر از «غیبت» است و آن نیستی است؛ و در نهایت اکثریت قریب به اتفاق مردم وارد بهشت ​​می شوند و عده کمی در جهنم می مانند، بنابراین هدف خداوند از رحمت خوبی حاصل می شود.

حال اگر کسى بگوید: چرا خداوند متعال از ما نپرسید که آیا مایل به دنیا آمدن هستیم یا نه و چرا ما را بدون اراده آفریده است؟ زیرا چه کسی از وجود، زندگی و زندگی در بهشت ​​که به طور کامل توصیف شده است متنفر است؟ مثل این است که بدون اینکه بخواهی 100 میلیون تومان به آدم بدهی، کسی هست که بگوید چرا از من نپرسیدی این پول را می خواهی یا نه؟ او هم مطمئناً از این کار خوشحال است و هرگز غمگین نخواهد شد.
دنیا هم همینطوره. اگر بدانیم خداوند متعال چه چیزی برای ما آماده کرده است، نه تنها از خلقت خود ناراحت نمی شویم، بلکه بسیار خوشحال می شویم و خدا را شکر می کنیم، زیرا همیشه هستی بهتر از نیستی است. پس این سوال در واقع ریشه در این دارد که ما خدای متعال و نعمت های او را به خوبی نمی شناسیم.

ممکن است کسی بگوید: حالا که خدا مرا دوست دارد، چرا مرا در خانواده ای فقیر به دنیا آورد تا از بسیاری از نعمت های دنیا بی بهره باشم و جز حسرت را تجربه کنم؟ این چه عدالتی است که عده ای را فقیر و عده ای را ثروتمند کرد، زیرا برخی از فرزندان در خانواده ای ثروتمند به دنیا می آیند، از کودکی متنعم و در رفاه هستند، اما برخی دیگر در فقر و بسیار فقیر به دنیا می آیند و فاقد بسیاری از چیزها هستند. از کودکی. خدا خوب.

در پاسخ می گوییم: اولاً: اگر این تبعیض ها نبود، دنیا دنیا نبود، بهشت ​​بود. دوم: درست است که انتخاب پدر و مادر، شهر، روستا، نوع، قیافه و… دست ما نیست و واجب است، اما باید بدانیم که همه کارهای خداوند بر اساس حکمت است و بدون شک این کارها ظاهراً بی دلیل است. دلیل خاصی هم داشت، لذا خداوند متعال بر اساس حکمت خود چنین کارهایی را انجام داد.

اما اینکه بگوییم این چیزها خلاف عدل خداست، نه، این حرف درستی نیست. زیرا لازمه عدل الهی اعطای نعمت های یکسان به همه انسان ها و مساوی کردن شرایط همه نیست. بلکه عدل خداوند به این معناست که از هر کس به اندازه ای که به او داده مطالبه کند، یعنی مثلاً خمس، زکات، کمک به فقیر و غیره نخواهد. به کسی که پول ندارد، اما این چیزها را از کسی که پول دارد می خواهد. او می خواهد، این یعنی عدالت، پس عدالت یعنی مسئولیت پذیری بر اساس توانایی های یک فرد، نه اینکه همه مردم را مساوی کند.

نکته دوم این است: قرآن کریم می فرماید همه شما را امتحان می کنیم تا ایمانتان آزمایش شود و مؤمنان واقعی از مؤمنان ظاهری متمایز شوند. قرآن در سوره عنکبوت می فرماید: «به خاطر مردم است که باید بروند، که باید بگویند: امان، وسوسه نمی شوند. ما (به خدا) ایمان داریم، باید آنها را رها کنند و اصلاً امتحانشان نکنند؟» “. مؤمنان ظاهری کسانی هستند که ایمان قوی ندارند و با کوچکترین سختی و گناه دست از کار می کشند و دامن خود را به گناه خاک می کنند، اما مؤمنان واقعی آنقدر به خدا و وعده های او دلبسته اند که هرگز دامن خود را در گل فرو نمی برند. گناه می کنند و به گناه الهی آلوده نمی شوند و تحت هیچ شرایطی حاضر نیستند ایمان خود را از دست بدهند.

طبق این آیه همه انسانها مورد آزمایش قرار می گیرند، اما این آزمایش های الهی متفاوت است، خداوند یکی را به زیبایی، یکی را به زشتی، یکی را با قد و قامت کامل و دیگری را با قد کوتاه می آزماید. ; یکی را با مال و دیگری را با فقر و… اینها همه امتحانات الهی است، حالا چرا مرا با فقر و دوستم را با مال آزمایش کرد، ما واقعاً نمی دانیم، اما می دانیم که اعمال خداوند بدون حکمت و حکمت نیست و مطمئناً دلیل خوبی برای این وجود دارد و اگر در دنیا به پاسخ آن نرسیدیم.

نکته سوم این است: اگر خداوند متعال این فقر را در دنیا و محرومیت از بسیاری از نعمت ها و مشکلات دنیوی که در دنیا برای ما پیش می آید جبران نکند، این سؤال پیش می آید که آیا این رویکرد با عدل الهی سازگار است یا خیر. . ? اما اگر این محرومیت ها را در بقیه خانه جبران کند و به ما بگوید که این نعمت های بهشتی فقط به خاطر همان فقر و کمبودی بوده که من در این دنیا به شما مبتلا شده ام، دیگر منافاتی با عدالت خدا ندارد. پس اگر خداوند متعال این کاستی ها را جبران کند و در ازای آن به ما نعمت بدهد، شاید آرزو کنیم که این تعداد کم از نعمت های دنیوی نداشته باشیم.

داستان های ما این ادعا را تایید می کند. از جمله امام صادق (علیه السلام) فرمود: «مسلمانان فقیر قبل از ثروتمندان چهل خریف وارد بهشت ​​می شوند (خریف در روایات هزار سال می شمارد)».[1] همچنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در روایت دیگری می فرماید: «خداوند در روز قیامت به فقرای مؤمن توجه می کند، مانند کسی که استغفار می کند و می گوید: به عزت و جلالتم سوگند به خاطر ذلت تو. از نظر من ارزش دارد، من امروز تو را در این دنیا فقیر نکردم. رفتار مرا با خودت می بینی، آن که در این دنیا به تو نیکی کرده، دست او را بگیر و به بهشت ​​ببر.
مردی از بینوایان گفت: پروردگارا! مردم دنیا در دنیا با هم رقابت کردند، با زنان زیبا ازدواج کردند، لباسهای زیبا پوشیدند، غذا خوردند، در قصرها نشستند و سوار بر وسایل معروف سوار شدند، همانی که به آنها دادی به من عطا کن. خداوند متعال می فرماید: برای شما و هر یک از شما هفتاد برابر آنچه از اول تا آخر دنیا به اهل دنیا داده ام می دهم».[2]

بنابراین، طبق این اسناد، فقیر بودن منافاتی با صلاح خدا ندارد، بلکه می تواند عین رحمت و نیکی باشد، یعنی چون خداوند ما را دوست دارد، ما را فقیر کرده است، زیرا می دانست که اگر ثروتمند بودیم. ، او این کار را انجام می داد. و راه دیگری را می گیریم و نافرمان می شویم، پس این فقر می تواند مظهر رحمت خدا باشد، خدا نمی خواهد ما به جهنم برویم.

_________________________________________________
پست
[1]. «مسلمانان فقیر در چهارهفته ی خریف در ریاض بهشت ​​پیش از مناجات خود می گردانند و می گردانند، امّا مَثَل آن مانند آن دو هفت مر است که یک دهم آن بر روی آن قرار دارد، و به آن نگریست. یکی از آنها، ولی چیزی در آن نبود، پس به پروردگارش گفت، و به دومی بنگر، سپس گفت: «احبیسوها» (الکافی، ج 2، ص 260)
[2]». همانا خداوند متعال در روز قیامت به سوی فقیران مؤمن رو به رو می کند که گویی از آنان عذرخواهی می کند. من تو را در این دنیا فقیر کردم چون در هوا هستی و خواهی دید که امروز با تو چه کردم. گفت دنیا معلوم است آن را بردارید و وارد بهشت ​​شوید و یکی از آنها گفت: پروردگارا اهل دنیا در دنیای خود آرام می گیرند پس با زنان ازدواج می کنند و لباس نرم خدا می پوشند و غذا می خورند و ساکن می شوند. در دنیا و سوار بر زمین. معروف از الدواب، پس همان چیزی را که به آنها دادم به من بدهید. اهل عالم از روزگار دنیا تا آخر دنیا (الکافی، ج 2، ص 262).

متن شبهه یا سوال:

مگر خدا عادل نیست، چرا در دنیا بدی وجود دارد، یعنی سیل، زلزله، بیماری های واگیردار، فقر، قحطی، بچه های معیوب، این چگونه با عدالت خدا سازگار است.