چرا به ماه رمضان مبارک می گویند

به گزارش ایسنا، این محقق و استاد دانشگاه در یادداشتی کوتاه همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان در پایگاه خبری شهر کتاب نوشت: زمانی که به مدت دو سال (سال 1388 تا 1390) در سوریه بودم، مفهوم ماه رمضان را متفاوت از آن درک کردم. ماه مبارک در ایران … شعار این ماه در بین اعراب یک جمله کوتاه عربی بود که همه شبکه ها آن را به اشکال مختلف تکرار می کردند: «رمضان یجمانه» ماه مبارک را بسیار شاد و زیبا جشن گرفتند، چیزی شبیه به نوروز ما. نیمه های شب بود که دیدیم شخصی بر طبل کوچکی می کوبد و اشعار محلی می خواند تا بی خواب هایی را که سحر بیدار شده اند بیدار کند، آخر ماه این خواننده دوره گرد فریاد زد که حق خود را فراموش نکنیم. مردم بعد از افطار تا دیر وقت در کوچه و خیابان جمع می شوند و خوش می گذرانند، زندگی در ماه مبارک شب می گذرد، پیران زرقان ما سحر به پشت بام می رفتند و چاوشی می خوانند تا سحر برخیزند. این ماه در زندگی مسلمانان ما بسیار خاص است. هر فرهنگی تا حد زیادی آن را دارد و آداب و رسومی را برایش آماده کرده است، از «پیشواز رفتن» تا مراسم رفتن به پشت بام برای دیدن ماه نو، چه لذتی دارد و تا شب های قدر و قرآن سرش را بگذار و نماز بخواند. مجیر و شمارش هزار نام خدا در جوشن کبیر تا بیدار شدن با نماز سحر و افطار با «ربنای شجریان». لذت دور هم نشستن بر سر سفره افطار در مهمانی ها و انتظار شیرین دقایق قبل از اذان مغرب زمین، طعم فراموش نشدنی نان و پنیر، سبزی و خرما و پیروزی بر وسوسه نوشیدن آب را به این مجموعه اضافه کنید. در روزهای گرم و خشک تابستان، در حالی که تشنگی خود را برطرف می کنید. ماه رمضان یکبار در زندگی است، ماه پوست ریختن سال و ترک عادت و تبدیل شدن به عادت زندگی است. صفت «مبارک» که برای این ماه انتخاب شده و در زرقان ما نیز مانند بسیاری از جاهای دیگر به عنوان جانشین توصیف شده است (یعنی به جای ماه رمضان می گوییم ماه مبارک) بسیار زنده است و معنی دار. گویی همه جامعه برکت یافت، آدم مبارک شد، حوا برکت یافت، زمین و زمان معنایی تازه یافت، حتی شخصیت خدا در ذهن ما برکت یافت و میزبانان و انسان مهمان خدا شدند.

ایام روزه بر خلاف ماه های دیگر دقایقی دارد و در شب های ماه رمضان بهشت ​​و اهل بهشت ​​تحرک بیشتری پیدا می کنند. مردم در ماه مبارک مهربان‌تر و انسان‌دوست‌تر می‌شوند، غذا لذیذتر می‌شود، زندگی شفاف‌تر می‌شود و شباهت‌های مردم بیشتر می‌شود. حتی بدن بهترین و سالم ترین روزهای خود را در این ماه می گذراند، چربی ها آب می شوند و قند خون متعادل می شود و تمام لذت های بدن در ماه رمضان لذیذتر می شود. ماه رمضان یکی از زمان‌های نادری است که روح و جسم برای لذت بردن و رسیدن به تفاهم با هم کار می‌کنند. بی جهت نیست که اجداد ما این ماه شیرین را گرامی داشتند و این همه آداب و رسوم را برای لحظه آن آماده کردند.

خدا لعنت کند کرونا را که شادی ماه مبارک را در کاخ های ما تلخ کرده است و دیگر معنای «رمضان یجمانه» را چندان احساس نمی کنیم. خدا کمک کند یکی به گوش خدایان رادیو و تلویزیون برسد، به هر دینی که داری قسم بخوریم که امسال دیگر ما را از «ربنای استاد» محروم نکنی. “مردگان خطرناک نیستند.”

انتهای پیام

رمضان معانی زیر دارد:

1. رمضان از «رامز» به معنای شدت گرما گرفته شده است و گرمای سنگ به دلیل شدت گرمای خورشید است.[1] همچنین گفته اند که از «حر» به معنای بازگشت بادیه نشینان به شهر گرفته شده است.[2] بنابراین، وقتی گفته می شود: «ارتمزه [نماد] من الحذن هستم». یعنی درون این مرد غم سوخته بود یا اینکه می گوییم ارتمازه لفولان; يعنى براى کسى غمگين شد و نيز وقتى «ارتماضه» مى‏گويد، يعنى جگرش از بين رفت. گویا نوعی بیماری او را می سوزاند.[3]

2. «رمضان» از «رمض» به معنای ابر و باران در اواخر تابستان و اوایل پاییز است که گرمای تابستان را می شوید. به همین دلیل این ماه را «رمضان» نامیده اند که بدن انسان را از گناهان می شوید.[4]

3. «رمضان» برگرفته از «رمضات النسل، رمز رمضان» است; یعنی نیزه را بین دو سنگ می گذارند و می زنند تا نازک شود.[5] به این معنا، رمضان; یعنی انسان خود را در میان طاعت الهی قرار می دهد تا روحش لطیف و آماده بندگی شود.

4. معنای «رمضان» در روایات; در بسیاری از احادیث اهل بیت علیهم السلام از گفتن کلمه رمضان به تنهایی نهی شده و به آن سفارش شده است که آن را ماه رمضان نامیده اند. زیرا «رمضان» از اسماء الهی است.[6] از حضرت علی (علیه السلام) نقل شده است که فرمود: «رمضان نگویید، بلکه ماه رمضان را بگویید و آن را گرامی بدارید».[7]

اما در اصطلاح، رمضان نام نهمین ماه از ماه های عربی و ماه روزه اسلامی است و ماه نزول قرآن است: «شهر رمضان الذی نازل القرآن. ” ..” [8]. [9]

حقیقت و معنای باطنی ماه مبارک رمضان

هر آنچه در عالم هستی یک حقیقت و معنای درونی دارد; چون عالم از عوالم بالاست، هر چه در عالم عالم است مصداق آن چیزی است که در عالم معناست. احکام و احکام الهی که به صورت ادیان و دستورات دینی در جهان ظاهر شد، دارای راز و رمز است. اشیا، زمان ها و مکان ها نیز یک حقیقت و یک باطن دارند. یکی از این زمان ها ماه مبارک رمضان است. در فرهنگ اسلامی، رمضان یکی از ماه‌های مهم و قابل احترام سال است. ماهی که در بین مسلمانان به ماه عبادت و پاکی شهرت دارد و آن را – به تعبیر پیامبر (ص) – ماه خدا نامیده اند.[10]

امام سجاد (علیه السلام) با استقبال از ماه مبارک رمضان در کتاب سجادیه به زبانی شیوا و شیوا درباره ماه رمضان صحبت کرده و حقیقت آن را بیان کرده است. در این مقاله تنها بخشی از آن را شرح می دهیم. امام در این دعا ابتدا خداوند متعال را به خاطر هدایت به دین الهی و بهره مندی از عبادات و عبادات سپاس می گویند، سپس می فرمایند: سپاس خداوندی را که ماه رمضان را یکی از این راه های جهت گیری قرار داد. . فرمود: ماه روزه، ماه اسلام، ماه طهارت، ماه آزمایش، ماه رستاخیز، ماهی که قرآن در آن نازل شده، برای هدایت مردم و نشانه‌های روشن هدایت و تشخیص خیر. از شر و در نتیجه برتری آن. او ماه را بر ماه های دیگر بر اساس کرامات و فضائل آشکار روشن کرد».[11]

ماه رمضان را با جملات توصیف کنید; مانند ماه اسلام، ماه نزول قرآن، دلالت بر این دارد که از نظر امام سجاد علیه السلام و مکتب اهل بیت علیهم السلام، ماه مبارک رمضان عرصه تجلی است. از حقیقت اسلام؛ یعنی تسلیم محض در برابر خداوند متعال. این عرصه فرصتی است برای بندگان خدا تا حتی نیازهای طبیعی و مشروع خود را نادیده گرفته و خود را به بندگی شکوهمند خالق بی همتای خود بسپارند. این تمرین یک ماهه خودکنترلی و پرهیز از خواسته های خودخواهانه، تمرین مفید و خوبی برای ایجاد اراده و خویشتن داری در بقیه ایام سال است. زیرا شخصی که به امر خداوند یک ماه در برابر حلال نفس خود مقاومت کرده و از نیازهای طبیعی خود مانند خوردن و آشامیدن صرفاً برای رضای خداوند اجتناب کرده است، در یازده ماه آینده سال در برابر وسواس شیطانی از این قدرت برخوردار خواهد شد و در برابر وسواس شیطانی مقاومت خواهد کرد. خواسته های نفسانی روح و تبدیل شدن به فردی خداپرست و رستگاری.

ماه مبارک رمضان ماه طهارت است. ماهی که بنده وجود خود را از خواهش های مادی و حیوانی پاک می کند و با روزه، ضمن طهارت بدن، روح را نیز پاک می کند تا روحش در عالم طهارت و رشد و تعالی از هدایت خداوند متعال بهره مند گردد.

پس می توان گفت که حقیقت رمضان این است: آزادی نفس; رهایی نفس حیوانی و تولد خود الهی. ماه مبارک رمضان ماه خلقت اخلاق خداوند است و حقیقت و معنای عمیق آن این است: رسیدن به لقاء الله. در حدیثی آمده است که خداوند متعال می فرماید: «الصوم له من ثواب» [12] روزه از آن من است و خودم ثواب آن را می دهم. برخی کلمه «اجزای» را در این روایت مجهول «اجزای» خوانده اند; یعنی روزه برای من است و من ثواب آن هستم. حیف است که انسان به خود و غیر خدا و هر چه متغیر است دلبسته باشد; زیرا هر چیزی غیر از خدا در معرض زوال و تغییر است و نمی تواند عذاب انسان باشد; ثواب روزه، ملاقات با حق است.[13]

[1]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 7، ص 160، چاپ سوم، دار سدیر، بیروت، 1414ق.

[3]. مهیار، رضا، فرهنگ الفبای عربی فارسی، صفحه 41، مفقود، مفقودالاثر.

[4]. زبان عربی، جلد ۷، صفحه ۱۶۱.

[5] همان، ص. 162.

[6]. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تحقیق: حسینی، سیداحمد، ج 1، ص 138. 2، ص. ۲۲۳، کتابخانه مرتضوی، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۵.

[7]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، 1386ق. 4، ص. 69، دارالکتب الاسلامیه، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.

[8]. بقره، 185.

[9]. قرشی، سید علی اکبر، قاموس القرآن، ج 1، ص 138. 3، ص. 123، چاپ ششم، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1371ش.

[10] شیخ صدوق، امالی، ص 138. 93، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، 1362.

[11] صحیفه سجادیه کمیله، شعرانی، ابوالحسن، دعای 44، ص 138. 267، چاپ ششم، قائم آل محمد، قم، 1386ش.

[12]. شیخ صدوق، من لای هزاره الفقیه، ج 2، ص 75، انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1413ق.

[13] جوادی آملی، عبدالله، حکمت عبادت، ص 138. 33-131-135-145-147، اسراء، قم، چاپ اول، 1378ش.

چرا ماه رمضان را مبارک می نامند؟

سیدمهدی زرکانی با بیان اینکه چگونه اعراب ماه رمضان را به عنوان نوروز ما جشن می گیرند، توضیح داد که چرا این ماه را «برکت» می نامند. همزمان با شروع ماه مبارک رمضان یادداشت کوتاهی در پایگاه خبری شهر کتاب نوشته شد. : «وقتی دو سال (1388 تا 1390) در سوریه بودم، با دور شدن از ماه مبارک در ایران مفهوم ماه مبارک رمضان را به شکل دیگری درک کردم، شعار این ماه در میان اعراب یک عبارت کوتاه عربی بود که همه شبکه ها به آن اشاره می کردند. به طرق مختلف تکرار کرد: «رمضان یجمانه» ماه مبارک را بسیار شاد و زیبا جشن گرفتند، چیزی شبیه به نوروز ما، نیمه های شب بود که دیدی شخصی بر طبل کوچکی می کوبد و شعرهای محلی می خواند تا بقیه بیدار شوند. خفته ها آخر ماه این خواننده دوره گرد در زد تا حق حرف ما را فراموش نکنید مردم بعد از افطار تا دیر وقت در کوچه ها جمع می شوند و خوش می گذرانند زندگی در ماه مبارک در شب ادامه دارد در گذشته در زرقان ما مردم سحر بر پشت بام می رفتند و چاوشی می خواندند تا شب بیدار شوند سپیده دم این ماه در زندگی مسلمانان ما بسیار خاص است هر فرهنگی تا حد زیادی دارد و آماده کرده است آداب و رسوم آن، از «پیشواز رفتن» تا مراسم پشت بام رفتن برای دیدن ماه نو، چه لذتی دارد و شب‌ها قدر و قرآن را بر سر می‌گذارند و مجیر می‌خوانند و هزار نام خدا را می‌شمارند. جوشن کبیر تا بیدار شدن با نماز سحر و افطار با «ربنای شجریان». به این مجموعه هیجان و طعم نشستن بر سر سفره افطار در مهمانی ها و انتظار شیرین دقایق قبل از اذان مغربی و طعم فراموش نشدنی نان و پنیر و سبزی و خرما و غلبه بر وسوسه نوشیدن آب ساده را اضافه کنید. روزهای گرم و خشک تابستانی که تشنه هستید. ماه رمضان اتفاق بی نظیری است، ماه پوست اندازی سال و ترک عادت زندگی است. صفت «مبارک» که برای این ماه انتخاب شده و در زرقان ما نیز مانند بسیاری از جاهای دیگر به عنوان جانشین توصیف شده است (یعنی به جای ماه رمضان می گوییم ماه مبارک) بسیار زنده است و معنی دار. گویی همه جامعه برکت یافت، آدم مبارک شد، حوا برکت یافت، زمین و زمان معنایی تازه یافت، حتی شخصیت خدا در ذهن ما برکت یافت و میزبانان و انسان ما مهمان خدا شدند. در ماه های دیگر این گونه نیست و بهشت ​​و اهل بهشت ​​در شب های ماه رمضان فعال تر می شوند. در ماه مبارک مردم مهربان تر و انسان دوست تر می شوند، غذاها لذیذتر می شوند، زندگی شفاف تر می شود و شباهت افراد بیشتر می شود. حتی بدن بهترین و سالم ترین روزهای خود را در این ماه می گذراند، چربی ها آب می شوند و قند خون متعادل می شود و تمام لذت های بدن در ماه رمضان لذیذتر می شود. ماه رمضان یکی از زمان‌های نادری است که روح و جسم سعی در تقسیم لذت و تفاهم دارند. بیخود نیست که اجداد ما این ماه شیرین را گرامی داشتند و این همه آداب و رسوم را برای لحظه آن آماده کرده بودند، ما آن را احساس نمی کنیم. خدا کنه یکی به گوش خدایان صدا و سیما برسه، به هر دینی که هستی، قسم میخوریم که امسال دیگر ما را از «استاد ربانی» بی نصیب نگذارید. “مردگان خطرناک نیستند.”

منبع: صد هدیه